କିନ୍ତି ନାଗିବ ଯେ

ବାହାଘର ଦିନ ଭାରି ମଉଜ

ଥଟାମଜା କେତେ କରେ ଭାଉଜ

ସେଦିନ ବେଦୀରେ ବାଜିଲେ ଡିଜେ

କିନ୍ତି ନାଗିବ ଯେ ॥

ଜୋଇଁପୁଅ ଗଲେ ଶଶୁରଘର

ଶାଶୁଶଶୁରଙ୍କ ଭାରି ଅାଦର

ଜ୍ୱଇଁ ଭୋଜନକୁ ଖାଇଲେ ନିଜେ

କିନ୍ତି ନାଗିବ ଯେ ॥

ପଉଶ ମାସର ଶୀତସକାଳେ

ଚା କପେ ଧରି ଶାଳି ଆସିଲେ

ସେ ଚାହାଟା ଯେବେ ତୁଣ୍ଡରେ ବାଜେ

କିନ୍ତି ନାଗିବ ଯେ ॥

ପଖାଳ ଭାତକୁ ଶୁଖୁଆ ଭଜା

ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଦେଲେ ଭାରିଜା

ଲଙ୍କାଲୁଣ ପୁଣି ଦେଲେ ସେ ଲାଜେ

କିନ୍ତି ନାଗିବ ଯେ ॥

ପହିଲି ଆଷାଢ ବରଷା ଛିଟା

ଯେତେ ଭିଜୁଥିଲେ ଲାଗିବ ମିଠା

ପ୍ରିୟା ସାଥେ ଯେବେ ମନଟା ଭିଜେ

କିନ୍ତି ନାଗିବ ଯେ ॥

ଅତୀତ ଘଟଣା ଅତି ମଧୁର

ସ୍ମୃତି ହୋଇ ରହେ ସଦା ନିଜର

ସେ ସ୍ମୃତିକୁ ଯିଏ ନିରବେ ଖୋଜେ

କିନ୍ତି ନାଗିବ ଯେ ॥

କବିତାଟା ଲେଖି ଦେଲି ପଠେଇ

କବିତା ନୁହେଁ ଏ ହସ ମିଠେଇ

(ମୋ)କବିତା ପଢି ଯେ ଖୁସିରେ ଭିଜେ

କିନ୍ତି ନାଗିବ ଯେ ॥

ଶରତ ଚନ୍ଦ୍ର ଜାଲି,ପଥରା

ତା:୩/୭/୦୧୮