ଜୀବନର ଅବଶୋଷ

ଜୀବନ ରେ କିଛି କରି ପାରିଲିନି

ଅବଶୋଷ ନେଇ ଫେରି ମୁଁ ଯିବି

ନିଜ ଜଂଞ୍ଜାଳକୁ ସମ୍ଭାଳି ସମ୍ଭାଳି

ସମୟ ତ ସାରି ସାରି ମୁଁ ଦେବି ।

ଆସି ଥିଲି ଏଇ ଦୁନିଆକୁ ମୁହିଁ

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଏ ମଣିଷ ମୋର ଜୀବନ

କର୍ମ, ଧର୍ମ, ଦୟା, କ୍ଷମା ଗୁଣ ନେଇ

ପାଇଥିଲି ଏହି ପୁଣ୍ୟ ଜନମ ।

ଵିଷୟ ବାସନା ଭୋଗ ବିଳାସରେ

ବିତାଇ ଦେଲି ସେ ସବୁ ସମୟ

ଚାଲିଗଲା ପରେ ଭୂଲି ଯିବେ ସବୁ

ଦୁନିଆର ଅଟେ ଏଇ ନିୟମ ।

ରହିଅଛି ବାକି ଯେତିକି ଆୟୁଷ

ରୋଗରେ ଶରୀର ଯେବେ ଥକିବ

ଧୀରେ ଧୀରେ ଜରା ଯନ୍ତ୍ରଣା କଷ୍ଟରେ

ଦିନେ ଏ ଶରୀର ନିଶ୍ଚେଷ୍ଠ ହେବ ।

ମୁଠାରୁ ଯେପରି ଖସି ଯାଏ ବାଲି

ଖରଚ ହୁଅଇ ହାତର ଧନ

ସମୟ ସେପରି ସରି ସରି ଯାଏ

ପ୍ରଭୁ ପାଦପଦ୍ମେ ରହୁନି ଧ୍ୟାନ ।

କାହାପାଇଁ କିଛି କରିପାରିବାର

ମହତ ଆକାଂକ୍ଷା ମନରେ ଅଛି

ତଥାପି ଅନେକ ଆସୁଛି ସମସ୍ୟା

ପାଦ ମୋର କାହିଁ ଥକି ଯାଉଛି ।

ତୁଟିଲାଣି ବଳ କମିଲାଣି ଶକ୍ତି

କରୁଛି ପ୍ରାର୍ଥନା ତୁମକୁ ପ୍ରଭୂ

ଶେଷ ସମୟକୁ ଦେବ ହେ ସାହସ

ପର ଉପକାରେ ଜୀବନ ଯାଉ ।