ତମେ ଆଉ ମୁଁ

ସେଇ ସ୍ଵପ୍ନ ବିଭୋର ଆଖି

ଥମିଥିଲା ପାଦ ଆପେ ଆପେ ମୋର

ଯେବେ, ପ୍ରଥମେ ଥିଲି ମୁଁ ଦେଖି

ସେଇ ସ୍ଵପ୍ନ ବିଭୋର ଆଖି ।

ଉଠିଥିଲା କେତେ ମନରେ ଉଚ୍ଚାଟ

ଗାଇଥିଲି କେତେ ନିରବେ ସଙ୍ଗୀତ

ଉଙ୍କି ଥିଲି ତାରେ ଅଲକ୍ଷରେ ମୋର

ଗୁପତେ ଦେବାକୁ ଦେଖି

ହୋଇ ସାଗରେ ତରଙ୍ଗ ମୁଁ କି

ସେଇ ସ୍ଵପ୍ନ ବିଭୋର ଆଖି ।

ଚଞ୍ଚଳ ସଚିତ୍ରେ ଖିଲି ଖିଲି ହସି

ଯାଇଥିଲା ସିଏ ଦୃଶ୍ୟପଟ୍ଟୁ ଖସି

କ୍ଷଣକରେ ଦେଇ ତାର ପ୍ରତିଛବି

ହୃଦୟ ଭିତରେ ଆଙ୍କି

ସେଇ ସ୍ଵପ୍ନ ବିଭୋର ଆଖି । 

#ଚେନାଏ କବିତା