#ପୁରୁଣାଲଣ୍ଠନ

ସଂଳାପ-୬୯,

 

#ପୁରୁଣା ଲଣ୍ଠନ

 

ବିଦାୟ ! କବିତା  ଠାରୁ କବି ,

ଏ କଣ ସମ୍ଭବ? 

ଆକାଶରେ ଦାଆ ରୂପି ଶଶି ,

ତା କାନ୍ତ କଣ ନେଲା ତା ଠାରୁ ବିଦାୟ ? ଅନାମିକା ,

ଟିକେ ରହିଗଲେ ହୁଅନ୍ତା ନି, ମାରି ଦିଅନି ତା ଟିକକ ଆଶା,

ରାସ୍ତା କଡେ ପଡିଥିବା ସବୁ ପଥର କଣ ଦିଅଁ?  

ବୋଳ ନି ସିନ୍ଦୁର ତା ଦେହେ,

ଦେଖ, କଳା ମେଘ ନେଇ ଆସୁଛି

ଲୁହବନ୍ୟାର ବିଭୀଷିକା,ସହି ପାରିବ ତ ପ୍ରକୃତି,

ଜାଳି ଦେଲେ ହେବନି , ଅଲରାରେ ମଳିନ ହୋଇ ଗାଁ କୁଡ଼ିଆରୁ ଆସି ପଡ଼ିଥିବା

ପୁରୁଣା ଲଣ୍ଠନ--------!

 

©®କାଶ୍ୟପ,ରାୟଗଡା