ଜଗତର ନାଥ

        

       

ଜଗନ୍ମାଥ ପାଇଁ ଜଗତ ସୁନ୍ଦର ।

               ତାଙ୍କ ପରି କିଏ ହବ ।।

ଭକ୍ତ ମନ ଜାଣି ତାର ମନୋବାଞ୍ଛା ।

         ଭାବିବା ଆଗରୁ ସେ ଦେଇଦବ ।।

କିଏ କହେ ତାଙ୍କୁ ମନୁଆଁ ହଟିଆ ।

            କେ କହେ ଜଗତ ଠାକୁର ।।

ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମି ସିଏ ସବୁ ତ ଜାଣନ୍ତି ।

       ସର୍ବବ୍ୟାପି ସ୍ୱର୍ଗ ମର୍ତ୍ୟ ଯେ ପାତାଳ ।।

ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ ପାଇଁ ଖମ୍ବୁ ବାହାରିଲ ।

      ହିରଣ୍ୟକଶ୍ୟପ ବିଦାରି ପହଲ୍ଲାଦେ କଲ ରକ୍ଷା ।।

ବନ୍ଧୁ ମହାନ୍ତିଙ୍କୁ ଭୋଗ ଥାଳି ଦେଲ ।

             ବନ୍ଧୁ ର ମର୍ଯ୍ୟଦା କଲ ଯେ ରକ୍ଷା ।।

ଲକ୍ଷେ ଜୋଜନରେ ଗଜ ଡାକ ଦେଲା ।

             ଚକ୍ର ପେସି ଗଜ ଉଧାରିଲ ଜାଣି ।।

ଭକତ ବିଦୁର ଶାଗ ଭଜା ଦେଲା ।

            ମହିଆନନ୍ଦେ ଭକ୍ଷିଲ ହେ ଚକ୍ରଧାରି ।।

ଶବରି ଅଇଁଠା ଖାଇଲ ଯେ ତୁମେ ।

          ଆଦରେ ଯେବେ ଯାଚିଲା ତୁମକୁ ଫଳ ।।

ଶବର ବିଶ୍ୱାବସୁ ପୂଜୁଥିଲା ତୁମେ ।

        ଘଞ୍ଚ ଜଙ୍ଗଲ ମଧ୍ୟରେ ନୀଳମାଧବ ରୂପର ।।

 ଯାଉଥିଲ ଭକ୍ତ ପଛେ ପଛେ।

           ଭକ୍ତ ମୁକ୍ତି ପାଇଁ ସାକ୍ଷୀ ଦବା ପାଇଁ    ।।

ବାଲିରେ ଚାଲୁ ଚାଲୁ ପଦ ପାଉଁଜି ନ ଶୁଭିଲା ।

                 ଭକ୍ତ ପଛକୁ ଦେଲା ଯେ ଚାହିଁ ।।

ସାଖି ଗୋପିନାଥ ରୂପେ ରହିଗଲ ।

                 ସାଖିଗୋପାଳ ନାମ ଅଟଇ ।।

ଭକ୍ତ ସାଲବେଗ ଭକ୍ତିରେ ଡାକିଲା ।

        ନନ୍ଦିଘୋଷ ଅଟକିଲା ତାଙ୍କ ଦରଶନ ପାଇଁ ।।

ବଳରାମ ଦାସ ବାଲି ରଥରେ ପୂଜିଲା ।

    ବାଲି ରଥେ ବିରାଜିଲ ନନ୍ଦିଘୋଷ ଅଟକେଇ ।।

ଭକ୍ତ ମାନ ଅଭିମାନ ଅଳି ଯେ ଅର୍ଦଳି ।

                  ସବୁ ପାର ତୁମେ ବୁଝି  ।।

ସମୟ ଦେଖିକି ସବୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ କର ।

               ଭକ୍ତ ପାରେ ନାହିଁ ବୁଝି ସୁଝି ।।

ଯାହା ମୁଁ ଦେଖୁଛି ସବୁ ତ ତୁମର ।

                 କି ଅବା ତୁମକୁ ଦେବି ।।

ଭକତି ର ଭାବ ଦିଅ ଜଗନ୍ମାଥେ ।

            ସଦା ତୁମ ନାମ ଗୁଣ ଗାଉଥିବି ।।

@ ସୁଶିଲ୍ ପାଣି , ପୁରୀ ।