ଶରତ

ଶରତ ଆସିଲା ମରତ ଭୁଇଁକୁ

ପାର୍ବଣର ଋତୁ ସାଥେ

ନୂଆ ଆଶା ଆଉ ଆଶ୍ୱାସନା ପୁଣି

ମନରେ ଭରିଛି କେତେ ।

କସତାଣ୍ଡି ହସେ ନଈର ପଠାରେ

ପବନେ ଖେଳଇ ଦୋଳି

ନଈ ଆର ପାରି ଘେରାରେ ଏଇନେ

ପାଚିଲାଣି କଣ୍ଟି କୋଳି ।

ଛାଡିଛି ବରଷା ଆସିନାହିଁ ଶୀତ

ବିଲରେ ହସୁଛି ଧାନ

ଶରତ ସମ୍ଭରେ ଦୁଃଖ ହରିବାକୁ

ଦୁର୍ଗା ମାଙ୍କ ଆଗମନ

ସୁଲୁ ସୁଲୁ ବାଆ ଛୁଇଁ ଯାଏ ଯେବେ

ଦେହେ ଶିହରଣ ଖେଳେ

ଶରତର ଶୋଭା ଭାରି ମନଲୋଭା

ମନରେ ଘରଟେ ତୋଳେ ।

ଖରା ବର୍ଷା ଶୀତ ସବୁତ ସୀମିତ

ଶରତର ଆଗମନେ

ସତରେ ଶରତ ଆସି ପହଁଚିଲେ

ଖୁସି ଭରିଯାଏ ମନେ ।