ଭିଜନ୍ତି କି ଶ୍ୟାମ ରଙ୍ଗେ

ବସନ୍ତର ମଳୟ ମରୁତ ,

ଆମ୍ର କୁଞ୍ଜେ କୁହୂତାନେ

ପରଭୃତ ଗୀତ,

ମଦମତ୍ତ ଅଳିର ଗୁଞ୍ଜନ,

ଜଗାଏନା ଅଙ୍ଗେ ଆଉ

ନବୀନ ଉନ୍ମାଦ ॥

ଜୀବନର ସବୁ ରଙ୍ଗ

ଲିଭିଗଲା ପରେ

ଫଗୁଣର ରଙ୍ଗ ଆଜି

ଲାଗେନା ଏ ଅଙ୍ଗେ ॥

ଯମୁନାର ଜଳ ଆଜି

ଦିଶେ ନାହିଁ ନୀଳ,

ଶୁଭେନା କଦମ୍ବ କୁଞ୍ଜୁ

ଶ୍ୟାମ ବଂଶୀ ସ୍ୱନ ॥

ଉଚ୍ଚାଟ ହୁଏନା ଗୋପ

ଗୋପାଙ୍ଗନା ମନ,

ତୁମ ବିନା ଶ୍ୟାମ ସବୁ

ଦିଶଇ ଶ୍ରୀହୀନ ॥

ଝୁରଇ ଯମୁନା ଜଳ

ଝୁରନ୍ତି ବ୍ରଜ ଲଳନା,

ଝୁରନ୍ତି ଗୋପାଳବାଳ

ଫେରିବକି ତୁମେ କାହ୍ନା ?

ଆସନ୍ତନି ଥରୁଟିଏ

ଏ ଜୀବନ ସାୟାହ୍ନରେ

ଶ୍ୟାମରଙ୍ଗେ ଭିଜିବାକୁ

ମାନେନି ଏ ମନ ମନା ॥

ଭିଜନ୍ତି ମୁଁ ମନଭରି

ତୁମ ଦିବ୍ୟ ଶ୍ୟାମ ରଙ୍ଗେ

ଭିଜନ୍ତେ ମୋ ଦେଶବାସୀ

ଲଗାଇ ସେ ରଙ୍ଗ ଅଙ୍ଗେ ॥

ଆସ ଶ୍ୟାମ ଆସ ଥରେ

ଆସ ଆଜି ବ୍ରଜପୁର

ଉଡିବ ରଙ୍ଗ ଅଭିର

ସର୍ବେ ହେବେ ଏକାକାର ॥

ଶୁଭିବ ସେ ବେଣୁ ସ୍ୱନ

ନାଚିବେ ରାଈ କିଶୋରୀ

ପୁଲକିତ ଅପଘନ

ହସ୍ତେ ଧରି ପିଚକାରୀ ॥

ରଚିବ ରଙ୍ଗର ରାସ

ତୁମ ମନ୍ଦ ମନ୍ଦ ହାସ

ସେ ରଙ୍ଗେ ହୁଅନ୍ତି ଲୀନ

ଏଇ ଶେଷ ଅଭିଳାଷ ॥

******