ବୃକ୍ଷ ଦେବତା

ପ୍ରକୃତି ଶୀତଳ କାରଖାନା ସେ ଯେ

ସବୁଜ ସ୍ୱପ୍ନ ସୁନ୍ଦରୀ,

ସକଳ ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ପୋଷଣ ସ୍ଥାନ ସେ

ଅପୂର୍ବା ଗୁଣ ମାଧୁରୀ ।

ଅଙ୍ଗାରକାମ୍ଳ ଓ ବିଷଧୂଆଁ ଶୋଷି

ସ୍ନେହେ ବାଣ୍ଟେ ଅମ୍ଳଜାନ,

ଖାଦ୍ୟ ବସ୍ତ୍ର ଦେଇ ବାସ ସେ ଯୋଗାଏ

କ'ଣ କରିବି ତା ଗାନ ।

ଦାରୁଣ ନିଦାଘେ ଉତ୍ସେଦନ ମଧ୍ୟେ

ବାଷ୍ପ ଗଗନକୁ ଦେଇ,

ଆମନ୍ତ୍ରଣ କରେ ବର୍ଷାରେ ସଲିଳ

ଜୀବଙ୍କ ମୁଖକୁ ଚାହିଁ ।

ମୂଳ ତା'ର ଦମ୍ଭେ ଯୁଦ୍ଧ କରି ରଖେ

ମୃତ୍ତିକା ଓ ପାଖ ବାସ,

ପତ୍ର ଫୁଲ ଫଳ ମୂଳ ଡାଳ ଦେଇ

ସଭିଙ୍କ ଫୁଟାଏ ହସ ।

ରୋଗ ହେଲେ ପଥି ଔଷଧ ଦିଏ ସେ

ସୁସ୍ଥ ରଖେ ପରିବେଶ,

ନିରିମଳ ଯନ୍ତ୍ର ଆସବାବ ଦିଏ 

ଦରିଦ୍ର ଆଶା ବିଶ୍ୱାସ ।

କ୍ଳାନ୍ତକୁ ବିଶ୍ରାମ ଅକର୍ମାକୁ ଶ୍ରମ

ନାଉରୀକୁ ଦିଏ ଡଙ୍ଗା,

କ୍ଷେତ ପାଇଁ ବାଡ ଦୋଷୀପାଇଁ ମାଡ

(ସେ)ତ୍ୟାଗପୂତ ଆଶା ଡଙ୍ଗା ।

ମାଆର ପଣତ ହୋଇ ଢାଙ୍କିଦିଏ

ସତେବା ପ୍ରେମର ଛତା ,

ବରଷା ଖରାର କୋପ ଲାଗେନାହିଁ

ଲାଗେ ମଞ୍ଚ ଅଭିନେତା ।

ସମୁଦ୍ର ଜୁଆର ବନ୍ୟାର ଜହର

ଝଡ଼ କିବା ମହାବାତ୍ୟା,

ସଭିଙ୍କ ସାଥିରେ ଯୁଦ୍ଧ କରି ଜିତି

ସାଜେ ଆମ ପ୍ରିୟ ନେତା ।

ସବୁଜ ଘରର ବିପ୍ଲବୀ ସେ ଆମ

ବିଶ୍ୱତାପନର ଶତ୍ରୁ,

କୃଷକର ବନ୍ଧୁ ଅନ୍ନପୂର୍ଣ୍ଣା ସାଜି

ବୋଲାଏ ବିଶ୍ୱର ଗୁରୁ ।

ଆମ ହାତେ ରୋଇ ଆମ ହାତେ ଜୀଇଁ

କରିଲେ ଆଦର ମିତ୍ର,

ପ୍ରଳୟ ବିଧ୍ଵଂସ ଆପେ ହଟିଯିବ

ଏ ତ ସବୁଜର ମାନଚିତ୍ର ।

ନିଃସ୍ୱାର୍ଥ ଅହିଂସ ସବୁ ଦାନ କରି

ବୋଲାଏ ବୃକ୍ଷ ଦେବତା,

ମମତା ଶ୍ରଦ୍ଧା ତା କଳିପାରିବାନି

ଲାଗେ ଆମ ପ୍ରିୟ ମାତା ।