ବେସୁରା ଗୀତି-୭୬୩

ବରଷା ରାଣୀ ତୁ ଥିରି ଥିରି ପାଦେ

ଆସୁଥିଲୁ ଚାଲି ଚାଲି

ଦେଖି ତୋତେ ହସେ ଶୁଖିଲା ଧରଣୀ

ହସୁଥିଲା ମରୁବାଲି ॥

ତୋ ପ୍ରୀତି ପରଶ ପାଇବା ପାଇଁକି

ଚାହିଁଥିଲେ କେତେ କେତେ

ନିଦାଘରେ ସିଝି ଯାଇଥିବା ଦେହ

ଶୀତଳ ହବ ତୋ ସ୍ପର୍ଶେ ॥

ତୁ କିନ୍ତୁ ବରଷା ଏତେ ଅମାନିଆ

ଛୁଇଁଲୁନି କାର ଦେହ

ଅଧା ସିଝା ସେଇ ମଣିଷ ଅନ୍ତରୁ

ଉଠିଥିଲା କେତେ କୋହ ॥

କିଏ ଛାଡିଦେଲା ଦୁନିଆଁ ର ମୋହ

କେ ଛାଡିଲା ତୋର ଆଶା

ତରଳିଲା ନାହିଁ ମନ ଟି ତୋହର

କଲୁ କେତେ ହଟ ହଟା ॥

ଏବେ ନିତି ନିତି ବରଷି ଯାଉଛୁ

ଭିଜଉଛୁ କେତେ ଦେହ

ତଥାପି ବର୍ଷା ତୋ ଅମାନିଆଁ ପଣ

କାହିଁକି ଛାଡୁନୁ କହ  ?