କେମିତିକା ବନ୍ଧୁ

ମୁଁ କେମିତିକା ବନ୍ଧୁଟିଏ କେଜାଣି,

ଚିହ୍ନି ପାରିଲିନି ମୋର ପ୍ରିୟର ବାନ୍ଧବୀକୁ

ଚିହ୍ନି ପାରିଲିନି କେମିତି ମୁଁ ତାକୁ

ନିଜେ ହିଁ ଅନ୍ଧାରର ନିକଞ୍ଚନାକୁ ଠେଲିଦେଲି ତାକୁ

ନଚିହ୍ନି ତାର ବନ୍ଧୁତ୍ୱର ବଳିଦାନକୁ ।

ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଛଟପଟ ହେଇ, ମତେ ବଞ୍ଚା ବୋଲି କହି

କରୁଥିଲା ଯେତେବେଳେ ସେ ବିକଳରେ ଚିତ୍କାର

ମୂକ ଭଳି ଠିଆ ହୋଇ ମୁହିଁ ନୀରବରେ

ଦେଖୁଥିଲି ତାର ନିର୍ମମ ବଳାତ୍କାର ।

ଲୁଚାଇବାକୁ ଯାଇ ମୋର ଅପାରଗ ପଣିଆକୁ

ଧରିବି ଧରିବି ବୋଲି , ଧରିପାରୁନଥିଲି ମୁଁ ତାକୁ

କେବଳ ହିଁ ଦୂରରେ ରହି ସ୍ୱନେତ୍ରରେ

ଦେଖୁଥିଲି ତାର ଅସୁମାରୀ ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ ।

କେବଳ ସେଇଥିପାଇଁ ତ ହୋଇଯାଇଛି ମୁଁ ନିସ୍ଵ

ମନରେ ମୋର ଜମାଟ ବାନ୍ଧିଛି ଏବେ ଅସୁମାରୀ ଭୟ

ଆଖିରୁ ମୋର ବୋହିଯାଉଛି ଏବେ ବରଫ ପାଲଟିଥିବା

ସବୁତକ ପାଣି ପାଲଟି ଉଷୁମ ଲୁହ ।

ରୋଜା ପଣ୍ଡା

ପୂର୍ଣ୍ଣାନନ୍ଦ ଭବନ

ନେତାଜୀ ନଗର ,ମଧୁପାଟଣା