ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଶଙ୍ଖାଳି

ସନ୍ତାନଙ୍କ ପାଇଁ ଗର୍ବ ଲାଗେ ମୋତେ

ସେଇ ପରିଭାଷା

ଖୋଜୁଅଛି ହେଲେ

ପାରୁନାହିଁ ବର୍ଣ୍ଣିବାକୁ ।

ଧନ୍ୟ ହେବି ସେବେ,ଯେବେ ମୋ' ନାମରେ

ମୋ'ରି ଶାବକ

ଗର୍ବରେ ଚାଲିବେ

ନିଜ ଯଶ ଲଭିବାକୁ ।

ସେମାନେ ମୋ'ପାଇଁ ସମ୍ମାନର ସୌଧ

ଗର୍ବ,ଗାରିମା

ସଂଗ୍ରାମ,ସଂଘର୍ଷ

ହିରଣ୍ୟକ ଯଉତୁକ ।

ସିଦ୍ଧ ପୁରୁଷ ମୁଁ ତାଙ୍କରି କର୍ମରୁ

ମଥା ଟେକି ଚାଲେ

ଅନା ବନା ବାଟେ

ଫୁଟାଇ ଫୁଲ ମହକ ।

ଦିଗବଳୟରେ ଦିଗଙ୍ଗନା ପରି

ତାଙ୍କ ସେନେହରେ

ଧୂମ୍ରଭ ନହୋଇ

ବର୍ଣ୍ଣାଳି ହୋଇଉଠେ ।

ତାଙ୍କ ସୁବାସ ରେ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ଵ ବଗିଚା

ଶିଶିର ଜଳରେ

ମୁକ୍ତ ଗଗନରେ

ଶ୍ୱେତ ପଦ୍ମ ପରି ଫୁଟେ ।

ହେ ମୋର ଈଶ୍ୱର, ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ମୋର

କୋଠା ପାରିଜାତ

ପାଟ ବଂଶୀ କନ୍ୟା

ହୀରା, ମୋତି,ତୁଚ୍ଛ ଧନ ।

ମୋ'ପାଇଁ ସେମାନେ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ସଙ୍ଖାଳି

ତୀର୍ଥର ତାରିଣୀ

ବନ୍ଧା ଏ ଜୀବନ

କର ତା'ଙ୍କୁ କଲ୍ୟାଣ ।