ହାଏରେ ମୋ’ ପାୱାର ଚଷମା – ୨

ନଈକୂଳେ ମୁଁ ମାରୁଛି ଟହଲ,

ମାଛ ଧରାଳି ସେ ଫିଙ୍ଗୁଛି ଜାଲ,

ତୁଠ ହେଲା ଖାଲି ସନ୍ଧ୍ୟା ସମୟ

ମନେ ମୋ’ ହୋଇଲା ପ୍ରେମ ଉଦୟ ।

ଗାଧୁଆ ତୁଠ ସେ ଆର ପାରିର,

ନାରୀଟିଏ ହେଲା ଦୃଷ୍ଟି ଗୋଚର,

ନାଲି ଶାଢ଼ୀ ତାର ପିନ୍ଧିଛି ଦେହେ,

ଅଧା ଗାଧୁଆ ସେ ମନକୁ ମୋହେ ।

ଆଣ୍ଠିଏ ପାଣିକୁ ଗଲି ଓହ୍ଲାଇ,

ନାଲି ପଣତ ସେ କଲାରେ ବାଇ,

ନଈ ପାରି ହେଲି ମନ ଖୁସିରେ,

ପହଞ୍ଚିଲି ଯାଇ ଆର ତୁଠରେ ।

ଗାଇଟେ ଶୋଇଛି ମୁଣ୍ଡ ଦେଖାଇ,

ନାଲି କନାକୁ ଦେଉଛି ଚୋବାଇ,

ନୁହେଁ ସେ ପଣତ, ସେ ନାଲି କନା,

ସୁଅରେ ଭାସି ସେ ଆସିଛି ସିନା ।

ଚାଳିଶିଆ ତୁରେ ଭାରି ଅଡ଼ୁଆ,

ପ୍ରଥମେ ମନକୁ କରୁ ଛାନିଆ,

ଭାବେ ମନ ଯେବେ ରମ୍ଭା, ମେନକା

ଦେଉ ଶରଧାରେ ତୁ ସୃପଣଖା ।

ମୁନ୍ନା ମହାପାତ୍ର, ଗୁଣପୁର