ମା' ଓ ଶୀତ ରାତି

ମାଘର ହାଡ଼ଭଙ୍ଗା ଶୀତ ହେଉ କି

ଜୀବନର ମଞ୍ଜଥରା ଶୀତ,

ଏକା ମା' ହିଁ ସହିପାରେ ଶୀତର ଦାଉ ।

କନ୍ଥାକମଳ ନ ଥାଉ, ବିଛଣା,ଚଦର ନ ଥାଉ

ମା'ର ଚିରାକାନି ବି ଲଢିପାରେ ଶୀତ ସହ,

ଆଲିଙ୍ଗନର ଉଷ୍ମତାରେ ହିଁ ପଛକୁ ହଟିଯାଏ

ରାତି ପରି ଦୁଃଖ, କମିଯାଏ ଶୀତର ଆୟୁ ।

ଘର ଭିତରେ କି ରାସ୍ତାକଡ

ଖୋଲା ଆକାଶ ତଳେ ଅବା କେଉଁ

ପରିତ୍ୟକ୍ତ ଦୋକାନ ବାରଣ୍ଡାରେ .....

କ'ଣ ଯାଏ ଆସେ ମୁଁ କେଉଁଠି !

ଏତିକି ଢେର୍ ... ମା' କୋଳରେ ମୁଁ,

ମା' ଲଢ଼ୁଛି ଶୀତ ସହ, ରାତି ସହ ।

ମାଆ ବୋଧେ ଯାଦୁ ଜାଣେ ,

ନହେଲେ ଚିରାକାନିଟା ଏତେ ଉଷୁମ୍ କେମିତି !

ଶିରାଳ ହାତ ଦି'ଟା ଏତେ କୋମଳ କେମିତି !

କେମିତି ଘୁଞ୍ଚି ଘୁଞ୍ଚି ଯାଉଛି ଶୀତ !

କେମିତି ଲୁଚି ଲୁଚି ଯାଉଛି ରାତି !

ମାଆ ଗୀତ ଗାଇଲେ .....

ପ୍ରଜାପତି ପରି ଶୀତ ଉଡିଯାଏ ଲାଜରେ ।

ଗପ କହିଲେ .....

ବୁଢ଼ୀ ଅସୁରୁଣୀ ପରି

ଭିଡ଼ି ଧରିଥିବା ଦୁଃଖ ଲୁଚିଯାଏ

ଭଅଁର ର ଦୁକୁଦୁକି ପରି କାହାଣୀ ପେଡିରେ ।

ଆକାଶରେ ତୋଫା ଜହ୍ନ

ଏବେ ବାଟ ଛାଡ଼ିବ ସୂର୍ଯ୍ୟକୁ,

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଖୋଜିବ ମାଆର ପାଦ,

ହାତ ବଢ଼େଇ ମାଗିନବ ଆଶିଷ,

ମାଆ ବି କାର୍ପଣ୍ୟ କରିବନି ସେ ଜାଣେ ।

ସେ ଜାଣେ.....

ମାଆ ହିଁ ଓଜଃମୟ କରେ,

ତେଜମୟ କରେ ।

କେବଳ ମାଆ ହିଁ ......

ଜୀବନରେ ଜୀବନ ଭରେ ।।

ଦୀପ୍ତିମୟୀ ବିଶ୍ବାଳ