କାମନା

କବିସୌରଭ ଅନୁପ ସିଂହ ଦେବ

ରାଜା ଖଡ଼ିଆଳ

ସେ ଯେ ହୋଇଛି ଅତୀତ ବହୁଦିନ ପ୍ରିୟେ !

ନୟନ ପିତୁଳା ତୁମେ ଯେବେ ଲଜ୍ଜାଭୟେ,

ପ୍ରାଣେ ମୋର ଗଲ ଲେଖି ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମର -

ଲିପି,ଶେଷ ଚୁମା ପରେ ବିଦାୟ ବେଳାର ।

କେତେ ନବ-ବସନ୍ତର କୁସୁମ-ମଞ୍ଜରୀ

ଶୁଖି ଝଡ଼ି ଅଛି ବାତେ ସୁବାସ ବିତରି ।

କେତେ ଉଷା କରାଇଛି ସୁଧା ପାତ୍ର ଢାଳି

ମତ୍ତ ମୋତେ ।କେତେ ସନ୍ଧ୍ୟା ଯାଇଅଛି ବୋଳି

ମଧୁମୟ ଶୀତଳ ପ୍ରଲେପ ବିସ୍ମୃତିର ।

ପାହିଅଛି କେତେ ରାତି ଅସ୍ପଷ୍ଟ ରେଖାର

ସ୍ବପନ ସୁନ୍ଦର ଛବି ଆଙ୍କି ନବ ନବ ।

କିନ୍ତୁ ଯେଉଁ ଶିହରଣ ସ୍ଫୁରଣରେ ତବ

ଦେଇ ଯାଇଅଛ, ଥମି ନାହିଁ ମୋ ଅନ୍ତରେ

ଆଜି ବି ତା, ନ ଥମୁ ସେ ଜନ୍ମଜନ୍ମାନ୍ତରେ ।

ସମାପ୍ତ