ଆସକ୍ତି

ଆଖିରେ ସପନ ଦେଖିବାକୁ କେହି

ମନା କେବେ କରିନାହିଁ

ତଥାପି ଲୁହର ଝରଣା ଝରଇ

ବହିଯାଏ ହୋଇ ନଈ

ଦୁଃଖ ସହସ୍ର ମନରୁ ପ୍ରସରି

ହୃଦୟକୁ ଯାଏ ଛୁଇଁ

ହୃଦୟ ବାହାରୁ ଆଖିର ଲୁହରେ

ଅବିରତ ଯାଏ ବହି

ସୁଖ ନ ମିଳୁ ଜୀବନେ

ଚିନ୍ତା ମୋ ନାହିଁ ଜମା

ପ୍ରେମ ମିଳୁଥିଲେ ପ୍ରେମ ବିନିମୟେ

ପ୍ରେମରେ ନଦେବି କମା

ଭଲପାଇବାକୁ ଚାହେଁ ଏ ସୃଷ୍ଟି

ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ବୃକ୍ଷ ଲତା

ନର ନାରୀ କୀଟ ପତଙ୍ଗ ସମସ୍ତ

ସଞ୍ଚାରି ମଧୁରତା

ପୋଛିବାକୁ ଚାହେଁ ଦୁଃଖୀ ଆଖି ଲୁହ

ସାମର୍ଥ୍ୟ ଥାଉ ନ ଥାଉ

ପର ପାଇଁ ପ୍ରାଣ ଦେବାରେ କାର୍ପଣ୍ୟ

ସାମାନ୍ୟ ବି ନାହିଁ ରହୁ

ସୁଖ ସାଗରରୁ ଭାସୁଥାଉ ଧରା

ଶାନ୍ତିର ମଳୟରେ

ମୋହନ କରୁଣା ଝରୁଥାଉ ଚରି

ପ୍ରେମସିକ୍ତ ଆସକ୍ତିରେ ।