ମନେଇଁ ପ୍ରିୟା

ମନେଇଁ ପ୍ରିୟାର    ମନ ପଢିବାକୁ 

     କେହି ନାହିଁ ଦୁନିଆଁରେ 

କେବେ ସାଜେ ପରୀ  ପ୍ରେମରେ ଖୁସିରେ 

   ଆଉ କେବେ ଜାଳି ଦିଏ (1)

ମନ ପୋଖରୀର  ଗହିରି ଭିତରେ 

  ପ୍ରୀତିର ଭ୍ରମର ଥାଏ 

ସାଇତା ପ୍ରୀତି ସେ  ପ୍ରେମର ପରଶେ 

   ଧୀରେ ଧୀରେ ବଢୁଥାଏ (2)

ସନ୍ଦେହର ବ୍ୟାଧି ମନରେ ପଶିଲେ 

   ଆଉକି ମିଳିବ ପ୍ରୀତି 

ଆଁ ମନା ହେବ ସେ ମନ ପକ୍ଷୀଟି 

   ଦୁଃଖରେ କାଟିବ ରାତି (3)

ଜୀବନର ମାନେ  ଖୁସିରେ ରହିବା

    ଆଉ ସବୁ କଥା ଭୁଲି 

ସମୟ ଆସିଲେ   କାହାଣୀ ସରିବ 

    ନିଜ ବାଟେ ଯିବା ଚାଲି (4)