ବିଦ୍ରୋହ

ରୋମାଣ୍ଟିକ କବି ମାୟାଧର ମାନସିଂହ

ଶୟନେ ଦିନେକ ପ୍ରିୟା ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ-ବାହୁ ତାର

ନିହି ମୋର ବକ୍ଷେ,କରି ଶୀତ୍କାର ସଞ୍ଚାର

ଶ୍ରୁତି ମୂଳେ ଲଗାଇ ତା' ଓଷ୍ଠ ମନୋରମ

କହିଲା ବିଦ୍ରୋହ-ବାଣୀ- ' ହେ ମୋର ପରମ,

ଗୃହକୋଣେ ଶେଷ କିହେ ହେବ ମୋ ଜୀବନ,

ନାରୀତ୍ବର ସାର୍ଥକତା ? ସ୍ୱାର୍ଥର ପୋଷଣ,

କ୍ଷୁଦ୍ରତାର ଆରାଧନା,ପତ୍ନୀର ବନ୍ଧନ,

ନାହିଁ ଲାଗେ ଭଲ ମତେ ।ମୁକ୍ତି ଆସ୍ଵାଦନ

ପ୍ରାଣ ମୋର ନିତ୍ୟ ଚାହେ,ଗୃହ ବୃହତ୍ତର

ମୋହର ନାରୀତ୍ବ ମାଗେ,ନିଖିଳ ଦେଶର

ସେବିକା ହେବା ମୋ ଇଛା, ଦିଅ ଅନୁମତି ।'

' ବାହୁ ଛିନ୍ନ କରି ଯାଅ ଦେଲି ମୁଁ ସମ୍ମତି '

କହିଲି ପ୍ରିୟାରେ ହସି ।ଶୁଣି ତାହା ପ୍ରିୟା

'କି କହ' 'କି କହ' କହି ଯୁକ୍ତିକଲା ହିୟା ।

ସମାପ୍ତ