ଦୁଇଟି କବିତା

।।ଏକ।।

ଉଆସକୁ ଚାଲ ଫେରି

ଘେନାକର ମୋର ଏଇ ଉପହାର

ସାଦରେ ହେ ମହାମନା ,

ତବ ଦରଶନ ପାଇ ଏତେ ଦିନେ

ହୋଇଗଲି ଆଜ ଧନ୍ୟା ।

ଯେଉଁଦିନ ଠାରୁ ପତ୍ନୀ ପୁତ୍ର ତେଜି

ସାଧନା ପଥରେ ଗଲ ,

ସେଇଦିନୁ ମୋତେ ରାଜ ସୁଖ ଶିରୀ

ଲାଗିନାହିଁ ଦିନେ ଭଲ ।

ତୁମରି ଫେରିବା ପଥ ଚାହିଁ ଚାହିଁ

ରହିଅଛି ଦେହଧରି ,

ଏବେ ତ ଆସିଲ ତଥାଗତ ସାଜି

ଉଆସକୁ ଚାଲ ଫେରି ।

ଭିକ୍ଷା ପାତ୍ର ଧରି ଘୂରି ବୁଲୁଅଛ

ଯାତନା ଭୋଗୁଛ ଘୋର ,

ଚଳ ମୋ ସାଥିରେ ସ୍ୱାଗତ ପାଇଁକି

ପ୍ରସ୍ତୁତ ଏ ରାଜପୁର ।।

***

।।ଦୁଇ।।

କାମନା ବାସନା ଶୂନ୍ୟ

ଯେଉଁ ରାଜସୁଖ ତୁଚ୍ଛ କରି ମୁହିଁ

ସାଧନା ମାର୍ଗରେ ଗଲି ,

ସେଇ ପ୍ରଲୋଭନ ଦେଖାଉଛ ଭଦ୍ରେ

କେବେଠୁ ଯା' ଅଛି ଭୁଲି ।

ଚାହିଁ ଦେଖ ମୋତେ ଚିର ପ୍ରଶାନ୍ତ ମୁଁ

କାମନା ବାସନା ଶୂନ୍ୟ ,

ଦୁଃଖ-ଶୋକ ଆଉ ଉଦବେଗ ଯେତେକ

ମୋ ପାଶେ ପ୍ରଭାବ ହୀନ ।

କାମନାଟି ଅଟେ ଦୁଃଖର କାରଣ

ମୋହ ମାୟା ପରା ଅରି ,

ଏମାନଙ୍କୁ ଯିଏ ଆୟତ କରିବ

ତା' ଯାତନା ଯିବ ସରି ।

ଅବତରିଛି ମୁଁ ଧରଣୀ ବକ୍ଷରେ

ଧର୍ମର ସ୍ଥାପନ ପାଇଁ ,

ତେଣୁ ଗୋ ସୁଶୀଳେ ରାଜସୁଖ ଭୋଗେ

ତିଳେ ମୋ ଆଗ୍ରହ ନାହିଁ ।।

***

ମାମୁରିଆ, ଛେଣ୍ଡିପଦା,ଅନୁଗୋଳ ।