ଅନନ୍ୟା

ଶୁଣୁଛକି ତୁମେ!

ମୋର ଆଉ ମରି, ଶେଷ ହୋଇଯିବାର ଇଛା ନାହିଁ ।

ବଞ୍ଚିବାର ଆଗ୍ରହ,

ତୁମର ଅନାଗ୍ରହ ଠାରୁ ଅଧିକ ବଳିପଡ଼ିଲାଣି ।

ବିଧୁ ପାଖେ ବାରମ୍ବାର ପାଉଁଶ ହେବା ପାଇଁ ମିନତି ପରେବି

ମୋର, ଜମା-ମରିବାର ନାହିଁ ।

ବିଶ୍ବାତ୍ମାଠି ମୁଣ୍ଡ ଥାପି,

ହାତ ଯୋଡ଼ି ଦେଲେ, ଆଖି ମିଳିବାର ଦ୍ୱିଧା ।

ପ୍ରହାର ପରେ ପ୍ରହାର ଆତ୍ମା ରେ,

ହତାଶର ସାଗର ଡେଇଁ

ମାଡି ଚାଲିଛି ଆଗକୁ ,ଆଗକୁ

ପୃଥିବୀ ଛାଡି ଏବେ ପରା ଦୀପାବଳି ର ସମାରୋହ ମହାଶୂନ୍ୟରେ......

ଏବେ ମୁଁ ବୁଝୁଛି ମୋ ବଞ୍ଚିବାର କାରଣ ।

ନିର୍ଗୁଣ ବ୍ରହ୍ମ ମୋତେ ଧରିରଖିବାର।

ଏତେ ଅନୁରୋଧ, ଧ୍ବଂସ ହେବାର ପ୍ରାୟଶଃ ପରେବି,

ମରୁଭୂମିରେ ବନାନୀର ସୃଜନ।

ପଥୁରିଆ ନଣ୍ଡା ପାହାଡ଼ରୁ

ଝରିଆସେ ତନ୍ମୟା ତଟିନୀ

ଫୁଲରେ ଫୁଲରେ ମୁଁ ଫୁଟୁଛି ରେଣୁ ହୋଇ

ଚଉଦିଗେ ନବ ସୂର୍ଯ୍ୟ ର ସନ୍ଦେଶ।

ତେଣୁ ତୁମେହିଁ କୁହ !

ନୁହେଁ କି ମୁଁ "ଅନନ୍ୟା" -

ପଳାଶ ଆଗାମୀ ଦିନର ?