ପ୍ରଣୟ ଶୃଙ୍ଗାର

ହାତକୁ ମୋହର ତୁମ ହାତେ ଦେଲି

ଯଜ୍ଞ କୁଣ୍ତ ରହିଲା ସାକ୍ଷୀ,

ମଥାରେ ମୋହର ସିନ୍ଦୂର ଭରିଲ

କରିନେଲ ପ୍ରିୟ ସଖି ।

ସଜାଇଲି ମୋର ଶରୀରକୁ ସାଥୀ

ସୋରିଷ ଫୁଲିଆ ଶାଢିରେ, 

ତୁମ ପାଦ ସହ ମୋ ପାଦ ମିଳାଇ

ବୁଲିଲି ମୁଁ ଯଜ୍ଞକୁଣ୍ଡ ଚତୁପାର୍ଶ୍ୱରେ ।

କୃୃଷ୍ଣଚୂଡାରୁ ନାଲିରଙ୍ଗ ଆଣି

ପାଦେ ଟାଣିଲି ଅଳତା ଗାରେ,

କଥା ଦେଲି ସାଥୀ ଏଇ ଜନ୍ମ ନୁହେଁ

ଜନ୍ମ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ରହିବି ସାଥେ ତୁମର ।

ବିଜନ ବେଳାରେ ଆସିବି ମୁଁ ସାଥୀ

ତୁମ ଅଙ୍କ ପଲଙ୍କରେ,

କପାଳରେ ମୋର ଓଠ ସ୍ପର୍ଶ ଦେଇ

ଭିଜାଇବ ମୋତେ ଅସ୍ତସୂର୍ଯ୍ୟର ଆଭାରେ ।

ମୋ ଶୃୃୃଙ୍ଗାରର ଶେଷ ସ୍ପର୍ଶ ହେବ

ତୁମରି ପବିତ୍ର ଛୁଆଁରେ; 

ବାଡୁଅ ପାଣିରେ ହୃଦୟ ଦେଇଛି,

ତନୁ ସମର୍ପିଲି ତୁମ ପ୍ରଣୟ ପୂଜାରେ ।

##ମମତା ମଞ୍ଜରୀ ଦାସ ,କଟକ##