ଜ୍ଞାନୋଦୟ

ଝଡ଼ ଚାଲିଗଲା ଉଜାଡ଼ି ସର୍ବସ୍ବ

ସଭିଙ୍କ ଆଖିରେ ଲୁହ

କାନ୍ଦି କେ'କହୁଛି, 'କିଛି ନାହିଁ ଆଉ

କେମିତି ବଞ୍ଚିବି କୁହ'।

ଜମି ବନ୍ଧା ଦେଇ ଘର ତୋଳିଥିଲା

ଦଶରଥ ଗଲାସନ,

ଟଙ୍କା ନ ସୁଝିଲେ ଗାଁ ସାହୁକାର

ହାତେ ଜମି ଗଲା ଜାଣ ।

ଆଉ ପକ୍ଷେ ପରେ ପାଣି ଲାଗିଗଲେ

ବୁଣିବେ ଚାଷୀ ବିହନ

ହତଭାଗା ସିଏ ହାରିବ ଜୀବନ

ସୁଝି ନପାରିଲେ ଋଣ ।

ମନେପଡ଼େ ତାର କେଇଦିନ ତଳେ

ଶୁଣିଥିବା ସେ ଭାଷଣ

ଅନ୍ତର ଭିତରେ ସଞ୍ଚାରି ବିଶ୍ୱାସ

ଦେଇଥିଲା ସମର୍ଥନ ।

ଖୋଜୁଛି ନେତାଙ୍କୁ କହିଥିଲେ ଯିଏ

"କରିଅଛୁ ଆମେ ପଣ

ସୁଖରେ ଦୁଃଖରେ ପାଖେ ଥିବୁ ସଦା

ପ୍ରତିଦିନ ପ୍ରତିକ୍ଷଣ ।"

ଏବେକୁ ଜାଣୁଛି, ଶୁଣିବାକୁ ମିଠା

ନେତା ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ଭାଷଣ

ଦେଖା ନଦିଅନ୍ତି ହଳଦୀ ବସନ୍ତ

ସ୍ୱାର୍ଥ ହେଇଗଲେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ।

ଜ୍ଞାନୋଦୟ ପରେ ଦଶରଥ ଏବେ

ନିଜକୁ ନିଜେ ବୁଝାଏ

ଏବେକାର ନେତା ସଭିଏଁ ବେପାରୀ

ଗୋପବନ୍ଧୁ କେହି ନୁହେଁ ।

ଭାଷଣ ତାଙ୍କର ଭୀଷଣ ତୋଫାନ

ଭେଣ୍ଡାଙ୍କୁ ମେଣ୍ଢା ବନାଏ

ତାଙ୍କୁ ଯେ ଭରସେ ଆଣ୍ଠୁଏ ପାଣିରେ

ଭେଳା ତାର ବୁଡିଯାଏ ।

ଥରେ ସିନା ଅନ୍ଧ ହଜାଏ ଜଷ୍ଟିକୁ

ବାରମ୍ବାର କେବେନୁହେଁ

ଖଟି ସଳଖିବ ଆପଣା ଅଣ୍ଟାକୁ

ଖଟିଖିଆ ଲୋକ ସିଏ ।