ପ୍ରେମ ପଥିକ

ପ୍ରେମ ଏକ ମଞ୍ଜି

ହୃଦୟେ ବିଧାତା ଦେଇଛି ଖଞ୍ଜି

ନୟନ ମାଧ୍ୟମେ ରୋପି ହୁଏ

ଅଙ୍କୁରଦଗମ ବାଟ ଖୋଜୁଥାଏ ।

ବିଶ୍ୱାସ ସୂର୍ଯ୍ୟାଲୋକ ଯେବେ ପଡେ

ଦୁଇ ହୃଦୟ ମଧ୍ୟେ ମାଡ଼େ 

ଭରସାର ମାଟି ଜାବୁଡ଼ି ଧରି

ପ୍ରେମ ବୃକ୍ଷ ବଢ଼ଇ ଏପରି ।

ଚନ୍ଦ୍ରର ସୁଶୀତଳ ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା 

ପ୍ରେମକୁ କରେ ଆନମନା

ଜଳେ କଇଁ ଆକାଶେ ଜହ୍ନ

ବୁଝନ୍ତି ଉଭୟଙ୍କ ମନ ।

ପ୍ରେମ ପଥିକର ଏହି କଥା

ନୋଇଯାଏ ସଭିଙ୍କ ମଥା

ପ୍ରେମ ବିହୁନେ ସଂସାର

ଶାମୁକା ବିନା ପାରାବାର ।।