ନାରୀ ଚରିତ୍ର

ବାଲ୍ୟ ବନ୍ଧୁ ମୋର ରଘୁ ନନ୍ଦନ। ଛୁଟି ପାଇଥିଲେ ଦଶରା ଦିନ ॥

ପୁତ୍ର, ପତ୍ନୀଙ୍କୁ ରଖି ଏକାକୀ ଘରେ । ଡ୍ରାଇଭର ଭୋଳାକୁ ନେଇ ସାଙ୍ଗରେ ॥

ବାହାର କରିଲେ ମୋଟର ଗାଡ଼ି । ଦେଖିବାକୁ ଯିବେ ରାବଣ ପୋଡ଼ି ॥

ଗାଡ଼ି ଚଳାଉଛି ଭୋଳା ଶଙ୍କର । ରଘୁ ଏଣେ ତେଣେ ଦିଏ ନଜର॥

ହଠାତ, ଭୋଳା ଆଡେ ଚାହିଁ କହିଲେ ବାବୁ । ଗୋଟେ କଥା ପଚାରୁଛି ଉତ୍ତର ଦେବୁ ॥

ଉର୍ଦ୍ଦ୍ୱ ମୁଖ ହୋଇ ବାଳିକା, ନାରୀ। ଓଠକୁ ଲମ୍ବେଇ ବତକ ପରି॥

ଆପେ ଉଠେଇଲେ ନିଜର ଫଟ । କି କହିବା ତାକୁ କହ ଝଅଟ॥

ଭୋଳା କୁହେ କାନ ମୁଣ୍ଡ ଆଉଁସି । ମୁରୁଖ ଲୋକ ମୁଁ ବୁଝେନା ବେଶି॥

ହସି ହସି କୁହେ ରଘୁ ନନ୍ଦନ। ଖଟି ଖଟି ଗଲା ଅଧା ଜୀବନ॥

ଜାଣିଲୁନି ସେଲ୍ଫି ଶବ୍ଦର ଅର୍ଥ। ଚାରଣା ଜୀବନ ତୋ ହୋଇଲା ବ୍ୟର୍ଥ ॥

କିଛି କ୍ଷଣ ପରେ ଅଳପ ହସି। ପଚାରିଲେ ବାବୁ ସଳଖି ବସି ॥

ସଂସାରେ ଅଛନ୍ତି ଯେତକ ନାରୀ। ସଜେଇ ହୁଅନ୍ତି ଘଣ୍ଟାଏ ଧରି॥

ବୟସ ତାଙ୍କର ଜମା ବଢ଼େନା। ୭୦ ବର୍ଷରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଯୌବନା॥

ହାତ ଯୋଡି କୁହେ ଭୋଳା ଶଙ୍କର । ଚାଷ ନାହିଁ ମୋର ଏତେ ଗହୀର॥

ହସି ହସି କୁହେ ରଘୁନନ୍ଦନ । ବୃଥା ତୋର ଆଠ ଅଣା ଜୀବନ ॥

ଗାଡ଼ି ଧରି ଘୁରି ବୁଲୁ ସର୍ବତ୍ର । କେବେ ତୁ ବୁଝିବୁ ନାରୀ ଚରିତ୍ର॥

ମୋବାଇଲ ଫୋନ ସାମ୍ନାରେ ରଖି । ବାବୁ ବସିଥିଲେ ଅଣ୍ଟା ସଳଖି॥

ହଠାତ ମୋବାଇଲ ବାଜି ଉଠିଲା। ଅବେଳରେ କିଏ ଫୋନ କଲା ?

ରିସିଭ କଲେ ବାବୁ ତରବରରେ। ପ୍ରାଣ ପ୍ରିୟା ପତ୍ନୀ ଥିଲେ କଲରେ ॥

କଥା ସାରି, ଛାଡି ଦୀର୍ଘ ନିଶ୍ୱାସ । କହିଲେ, ରେ ଭୋଳା ସର୍ବନାଶ ॥

ମାଡାମ ଯାଇଛନ୍ତି ମାର୍କେଟିଂ କରି। ମୋ କ୍ରେଡିଟ କାର୍ଡ ଟା ସାଙ୍ଗରେ ଧରି॥

ସୁନା ଦୋକାନରୁ କିଣି ଗହଣା । କ୍ରେଡିଟ କାର୍ଡରୁ ଦେବେ ପାଉଣା॥

ରଘୁ ଆଡେ ଚାହିଁ ପଚାରେ ଭୋଳା । ଜାଣିଛ କି, କାର୍ଡ ବ୍ଲକ କଳା ?

ମନା କଲେ ବାବୁ ମୁଣ୍ଡ ଟୁଙ୍ଗାରି । ଏତେ କଥା ଜଣା ନାହିଁ ମୋହରି॥

ବୁଲିବାକୁ ଯେଣୁ ଥିଲି ବାହାରି । କାର୍ଡ଼ ଆଣି ନାହିଁ ସଙ୍ଗରେ କରି॥

ହାତ ମଳି ଭୋଳା ରଘୁକୁ ଚାହିଁ। କୁହେ, ବାବୁ କିଛି ଭାବିବ ନାହିଁ ॥

ନିଜ ଘରଣୀକୁ ଯିଏ ଚିହ୍ନେନା । ବୃଥା ତା ଜୀବନ ଷୋହଳ ଅଣା ॥