ସିଏ

ଛାଇ ଲେଉଟାଣିବେଳେ

ଆସିଥିଲେ ସିଏ

ବୋଧେ ଥରୁଟିଏ ମୋତେ

ଦେଖିବା ବାହାନାରେ

କି ଉଦାସୀ ଚେହେରାରେ

ଫେରିବି ମୁଁ ଘର

ତେଣୁ ଛୁଇଁ ଦେଇଗଲେ

ମୋ ଚାରିପାଖ ସମୀର ?

ଚିତ୍ର ପରି ଦିଶେ କିଛି

କିଛି ଲାଗେ ହାତଅଙ୍କା ଝୋଟି

ବାହାନା ଯାହାବି ହେଉପଛେ

ତାଙ୍କ ସାଙ୍ଗେ ଚାଲିଥାଏ

ନିତି ପିଲାଳିଆମୀ ମୋର

କଟି ଆଉ ମିଟି ।

ଥିଲା, ଅଛି ବା ରହିବ

କିଏ କାହା ପାଇଁ, କେତେ ଦିନ ?

ଜାଣିନି ବି

ସମ୍ପର୍କ ପରିଧିରେ ଯିବା-ଆସିବାର

ପୌନଃପନିକତା...

ଜାଣିଛି ଏତିକି କିନ୍ତୁ

ଦେଖିଲେ ତାଙ୍କୁ

ଭଉଁରୀ ଖେଳଇ ମୋ ଗାଲେ

କେବେ ପୁଣି

କୋହରେ ପଡ଼େ ଲୁହର ଜଞ୍ଜିର !