ଛଅ ଋତୁ କଥା

ସତ୍ୟବ୍ରତ ସାହୁ

ଗ୍ରୀଷମ ସରିଲେ ବରଷା ଆସେ,

ଆକାଶରେ କଳା ବାଦଲ ଭାସେ । ।

ସବୁଜିଆ ଦିଶେ ମରତ ଭୂଇଁ,

ବିଲେ ଚଳେ ଚାଷୀ ହରଷ ହୋଇ । ।

ବରଷା ପଛକୁ ଶରତ ଆସେ,

କାଶତଣ୍ଡି ଫୁଲ ସବୁଠି ହସେ । ।

ମାଆ ଦୁର୍ଗାଙ୍କର ପୂଜା ହୁଅଇ,

ଧରାର ସୁସମା ମନ କିଣଇ । ।

ଶରତ ସରିଲେ ଆସେ ହେମନ୍ତ,

ସକାଳୁ କାକର ପଡ଼େ ବହୁତ । ।

ଘରେ ମାଣବସା ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କ ପୂଜା,

ଗେଣ୍ଡୁ ଫୁଲେ ମହୀ ହୁଅଇ ସଜା । ।

ଶୀତ ଆସିଥାଇ ହେମନ୍ତ ଶେଷେ,

ଦେହ ଥରିଉଠେ ଶୀତ ପରଶେ । ।

ନାନା ପରିବାକୁ ଫଳାଏ ଶୀତ,

ସୁନା ଧାନ ସାଥେ ଭରଇ କ୍ଷେତ । ।

ଶୀତ ପରେ ଆସେ ଋତୁ ବସନ୍ତ,

ଆମ୍ବବନୁ ଶୁଭେ କୋଇଲି ଗୀତ । ।

ମଳୟ ସହିତ ଫୁଲ ମହକ,

ଚହଟାଇ ଦିଏ ସାରା ମୁଲକ । ।

ବସନ୍ତ ଶେଷରେ ଗ୍ରୀଷମ ଆସେ,

ଜଳି ଉଠେ ଧରା ଖରାର ଧାସେ । ।

ନଈ, ନାଳୁ ଶୋଷି ନିଅଇ ପାଣି,

ତା’ପରେ ଆସଇ ବରଷାରାଣୀ । ।

ବରଷକ ଅଟେ ବାରଟି ମାସ,

ଛଅଟି ଋତୁରେ ହୁଅଇ ଶେଷ । ।

ଏକ ଋତୁ ଅଟେ ଦୁଇଟି ମାସ,

ଛଅ ଋତୁ କଥା ଏଇଠି ଶେଷ । ।