ବେସୁରା ଗୀତି-୭୫୯

ତୁ ତ ସ୍ଵାଧୀନ ବର୍ଷା କାଳ କାଳ ଧରି

ଆମେ କିନ୍ତୁ ପରାଧୀନୁ ଆସିଛୁ ମୁକୁଳି

ବର୍ଷା ଲୋ ତୁ ତ ଇଚ୍ଛାର ମାଲିକ ସର୍ବଦା

ଆମର ତ ଇଚ୍ଛା ବୋଲି କିଛିନାହିଁ

ଆମେ ସବୁ ଚିର ହତଭାଗା ॥

ବର୍ଷା ତୋତେ କେହି ଯଦି କଷ୍ଟ କେବେ ଦିଏ

ତୋ ଆଖିରୁ ନିଆଁ ଝରେ

ସେ ନିଆଁରେ ଏ ଜଗତ ଜଳି ଜଳି ଯାଏ

ସଜଳ ଆଖିରେ ତୋର ଅଗ୍ନିର ସ୍ପୁଲିଙ୍ଗ ॥

ଜଳ ନୁହେଁ ଅଗ୍ନି ବର୍ଷେ

ସଭିଙ୍କର କରେ ସ୍ଵପ୍ନ ଭଙ୍ଗ

ତୁ କଣ ଦେଖିନୁ ବର୍ଷା ଆମ ପରେ

ଅତ୍ୟାଚାର ହେଲେ

ସାରା ଦେଶ ପ୍ରଙ୍କପିତ ହୋଇଯାଏ

କାହାର ସେ ତାତ୍ସଲ୍ୟ ହସରେ ॥

ତୁ ତ ସହିଛୁ ବର୍ଷା

ଏବେ ଏବେ ଆମେବି ସହୁଛୁ

ଆଖି ଲୁହ ପିଇ ପିଇ ଛଳନାର ହସ ବି ହସୁଛୁ

ସେପାଇଁ ବର୍ଷା ତୁ ଆଉ ନିର୍ଦ୍ଦୟ ନହୋଇ

ବର୍ଷି ଯାଆ ସବୁଆଖି ଲୁହ ନେଏ ଧୋଇ ॥