ମା'ର ମମତା

ମମତା ବୋଳା ମୂରତି ଟିଏ ନାଁଟି ତା'ର ମା

ସରଗ ସୁଷମା ଊଣା ତା ପାଶେ ସିଏ ତା'ର ଉପମା ।

ମରଣ ପାଇଁ ବିବିଧ ପଥ ଜନ୍ମ ଲାଗି ଏକା ମା

ଈଶ୍ବର ଅଛନ୍ତି ସବୁରି ଘରେ କା' ତାଙ୍କର ମା ।

ପେଟ ଚିରି ଯେ ଜନମ ଦିଏ ଶକତି ଦିଏ ମା

ଛାତିରୁ ଯା'ର ଅମୃତମୟ ଧାରା ବହେ ସେ ମା ।

ଶିଶୁ କଣ୍ଠରୁ ଆଦ୍ୟ ଓଁକାର ଶବଦଟିଏ ମା

ଝୁଣ୍ଟି ପଡିଲେ ସ୍ୱତଃ ଶବଦ ବାହାରି ପଡେ ମା ।

ଘୋଡାଚଢା ବାପା ନଥିଲେ ଥିବ ଧାନକୁଟି ଗୋଟେ ମା

ଦୁନିଆଁ ଦାଣ୍ଡରେ ଛିଡା କରିଦେବ ଥିଲେ ଏକା ମା ।

ପଣତ ଯା'ର ଦିଗନ୍ତ ବିସ୍ତାରି ଦିଗ ବାରେଣି ମା

ଯା ମଥା ସିନ୍ଦୁର ଦେବତା ମନ୍ଦିର ଦେବୀ ସ୍ୱୟଂ ସେ ମା ।

ଗାଳି ଯାହାର ଦାଣ୍ଡର ଧୂଳି ସିଏ ଆମରି ମା

ଗାଳି ସହି ପାରେ ଆଶିଷ ଢାଳି କେବଳ ସେଇ ମା ।

ଖାଲି ପେଟରେ ଆମ ପେଟ ଚିହ୍ନି ଆହାର ଦିଏ ମା

ଶିକ୍ଷା ନଥାଇବି ସଂସ୍କାର ଦିଏ ଦୁନିଆଁ ଚିହ୍ନାଏ ମା ।

ସୁଧାର ଗାଇଟି ସିଂହି ପାଲଟେ ହୁଅଇ ଯେବେ ମା

ଋଣ ଯାହାର ସୁଝି ହୁଏନାହିଁ ନାଁ ଟି ତା'ର ମା ।

କୁପୁତ୍ର ସମ୍ଭବ କୁମାତା ନୁହେଁ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଶବ୍ଦଟି ମା

ସରଗର ବାମା ଉମା ରମା ସିନା ମରତେ ଏକା ମା ।

ଗୋ ଗଙ୍ଗା ଗାୟତ୍ରି ତିନି ମାତା ପୁଣି ଜନମ ମାଟି ମା

ବ୍ରହ୍ମା ବିଷ୍ଣୁ ମହେଶ୍ୱର ତ୍ରିଦେବଙ୍କ ସମାହାର ସେ ମା ।

ବାର ମେ ଦିନଟି ଉତ୍ସର୍ଗ ଦେବୀ ପ୍ରତିମ ମୋ ମା

ମାତୃ ଦିବସ ପାଳନ କରୁ ପ୍ରଣାମ ଘେନ ମା ।