ପ୍ରିୟା ତୁମେ ଆସ ଫେରି...

ତମେ ଗଲା ପରେ

ଆସିନି ମଳୟ, ନା ବସନ୍ତ, ଫଗୁଣ

ଚାହିଁ ଚାହିଁ ଫେରିଯାନ୍ତି ମେଘବଣ

ଚାତକ ପରି ଆଁ କରିଛି

ଏ ମାଟି

ଦୋଷୀ ମୁଁ ଆଜି

ଡ଼ରି ଡ଼ରି ଲୁଚି ଲୁଚି

ଦେଖୁଥାଏ ଝର୍କାବାଟେ

ଶଙ୍କାଲାଗେ ନି:ଶବ୍ଦରେ

ଶୁଣେ ଯେବେ ସ୍ଵର

ଶେଷ ପ୍ରତିଧ୍ବନିର

ନିନ୍ଦୁଛନ୍ତି ମୋତେ ସାରା ବିଶ୍ଵବାସୀ

ମୁଁ କ’ଣ କାରଣ ଏ ବିଡମ୍ବନାର ?

ଅଛ କି ହେ ଆଉ ପ୍ରେୟସୀ?

ହେବକି ଥରୁଟିଏ ମୋ ସାଥି?

ଜିଇଁ ଯିବ ଏ ରୁଗଣ ପୃଥିବୀ

ମିଳନର ବାସ୍ନାରେ ଆଜି ॥