ଝରକା ସେପାଖେ ମୋ ଗାଁ ସକାଳ

ଗାଁ ଟି ମୋର, କେଡେ ନିଜର

ତା’ ପରି କେହି ନାହିଁ

ସକାଳ ହେଲେ, ସୁରୁଜ ଉଏଁ

ରାତି ତ ଯାଏ ପାହି |

ବଡ଼ିସକାଳୁ, ଏ ଶୀତ ଦିନେ

ଆମ ଗାଁର ଚିତ୍ର ,

ଲେଖି ବସୁଚି , ଲାପଟପରେ

କହୁଚି ଜଣେ ମିତ୍ର |

ସକାଳୁ ଆଗ , ଦିଶଇ ମତେ

ଦାଣ୍ଡ ଅଗଣା ଦୃଶ୍ୟ ,

ଗୋବର ପାଣି , ପକାଉ ଥାଏ

ସେ ମୋ ଚୀର ନମସ୍ୟ |

ଥୁରୁଥୁରିଆ , ଶୀତ କାକରେ

କାଖରେ ଜାକି ବାଡି ,

ଗାଁ ଦାଣ୍ଡରେ, ଅଡେଇ ନିଏ

ଗୋରୁପଲଙ୍କୁ ‘ଧଡି ‘ |

ରାଧୁ ମଉଷା ,ସକାଳୁ ଉଠି

ଦାନ୍ତ ଘଷିବା ପାଇଁ ,

ଛିଡାଉଥାନ୍ତି , ମନ୍ଦାର ଡାଳ

ମୋ ଆଡକୁ ଚାହିଁ |

ଟୁନା ଓ କୁନା , ବଡି ସକାଳୁ

ଟାଣନ୍ତି ମୋତେ ଆସି ,

ସେତିକି ଥାଉ ଏ ମୋ ଲେଖା

ପରେ ଲେଖିବି ବସି |