ଓଠର ଚାକର

ଏଇ ଯେଉଁ ସୁନ୍ଦର ମହିଳାଟି

ନାଲି ଓଠର, ସୁନ୍ଦର ଝିଲିପି ବାଳର

କେଡେ ସୁନ୍ଦର କରି ସ୍ରଷ୍ଟା ଗଢ଼ିଛି

କିନ୍ତୁ ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟ !

କେମିତି କେମିତି ଆସ୍ତରଣ

ଜମେଇ ଦେଇଛି ସେ ଚାରିପଟେ

ଲାଗେ ଯେମିତି ପହଞ୍ଚି ହେବନି

ତା ପାଖରେ -ଏ ଜୀବନରେ

ବିଦୁଷିଟିଏ ହୋଇଥିବ, ଅଭିମାନୀ

ନାକ ଉପରେ ରାଗ

ତାର କିଛି ମତଲବ ନ ଥାଏ

ଚାରି ପଟେ ଏପଟ ସେପଟ ହେଉଥିବା

ଆଉ କିଛି ମଣିଷଙ୍କ ବିଷୟରେ

ଘୃଣା ଭଲା କରନ୍ତା କି

ମୁହଁ ତ ଉଠାଇ ଦେଖନ୍ତା ଇଆଡ଼େ

ତା ବିଷୟରେ ଲୋକେ ଭାବି ହୁଅନ୍ତି ଏମିତି ସିନା

ପଇସାକର ବି ସିଏ ଭାବେନା କା' କଥା

କୌତୁହଳପ୍ରଦ ନୁହେଁ - ଏ ଭଳି କାହାକୁ

ସାଥି ରୂପରେ ପାଇବା ?

କାନ ମୋଡି ଚାପୁଡାଟାଏ ମାରିଦେଲା

ମୋ ଶୁଭଚିନ୍ତକ ସାଙ୍ଗଟି

କହିଲା-

ଯଦି ସେ "ହଁ" କରି ଦିଏ

ସମ୍ଭାଳି ପାରିବ ତ ?

ଦେହ ଥରି ଗଲା

ଲିଭିଗଲା କିଛି ସମୟ ପାଇଁ

ମନମାଟିକୁ କର୍ଷଣ କରି ଜନ୍ମି ଥିବା

ପ୍ରେମର ଦୁଇ ପତ୍ରିଆ ଅଙ୍କୁର

ତେବେ କଣ ପାଇଁ ଏତେ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା?

ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦୀ ଏ ମନ

ଗୋଟେ ପରେ ଗୋଟେ ମନର ଦୁର୍ଗମ ଦୁର୍ଗକୁ

ଜୟ କରିବାରେ ହିଁ ଆନନ୍ଦ

ଜିତିଲା ପରେ ସେଠି ରହିବାର

ଅଭିପ୍ରାୟ ଥାଉ ବା ନ ଥାଉ?

କିମ୍ବା ଜିତିଲା ପରେ ଫେରେଇ ଦିଆଯାଉ ପଛେ ଦୁର୍ଗକୁ -

ତା ଶାସକକୁ

ଯେଉଁ ଦୁର୍ଗ ଯେତେ ଅଭେଦ୍ୟ

ତାକୁ ଜିଣିବାରେ ସେତେ ରୋମାଞ୍ଚ

ମାତ୍ର କଣ ହେବ ସେ ସବୁର-

ମଝିରେ ଯେତେ ରକ୍ତପାତ

ଛୋଟ ଛୋଟ ସମ୍ବେଦନାର ମୃତ୍ୟୁ

ଦୁର୍ଗର ନିଜ ମନକଥା ଆଉ ବ୍ୟଥା

ତାକୁ ବୁଝିବ କିଏ ?

ଦୁର୍ଗର ସ୍ଥାୟୀ ମାଲିକ କେହିବି ନୁହନ୍ତି

ସିଏ ତ ମାନି ନେଇଥାଏ ବଶତା

ପରାକ୍ରମୀ ବୀର ପାଖରେ

ପୁଣି କାହାଣୀ ସେଇଠୁଁ ଆରମ୍ଭ

ପୁଣି ଗୋଟେ ନାଲି ଓଠ

ପ୍ରସ୍ତୁତି ଆରମ୍ଭ-

ଆଉ ଗୋଟିଏ ବିଜୟ ଅଭିଯାନର