ବାପା

ମୋର ମନେ ନାହିଁ ତୁମ ହାତଧରି

ଚାଲିବା ଶିଖିଛି ବୋଲି

ହେଲେ ଭୁଲି ନାହିଁ ଟେକି ନିଅ କାନ୍ଧେ

ଥକି ଯିବି କାଳେ ଚାଲି ||

ଯେବେ ଯେବେ ମୁଁ ଅଝଟ ହୋଇଛି

କୋଳକୁ ନେଇଛ ଟାଣି

ସବୁ ଆଣି ଦିଅ ଯାହା ଦରକାର

କହିବା ଆଗରୁ ଜାଣି ||

ସଦା ଚାହଁ ତୁମେ ନୟନୁ ମୋହର

ନଝରୁ ଲୁହର ଟୋପା

ସେଥିପାଇଁ ବୋଧେ ନିଜେ ଦୁଃଖ ସହି

ଖୁସିରେ ରଖିଛ ବାପା ||

ଅମାନିଆ ହେଲେ କେତେ ଯେ ବୁଝାଅ

ନଦେଇ କେବେ ବି ଗାଳି

ଫୁଲ ଟିଏ ପରି ସଦା ଯତ୍ନ ନିଅ

ସାଜି ବଗିଚାର ମାଳି ||

ଜୀବନର ପଥ ପାରି ହେବାପାଇଁ

ଯେବେ ମୁଁ ବିଫଳ ହୁଏ

ନିରାଶା ଆଗରୁ ସାହସ ଦେଇଛ

ପିଠି ଥାପିବାର ପାଏ ||

ହାରିବା ଶିଖିନି ଜୀବନେ ମୋହର

କେବଳ ତୁମରି ପାଇଁ

ପଡିବା ଆଗରୁ ସମ୍ଭାଳି ନେଇଛ

ସଦାବେଳେ ତୁମେ ଧାଇଁ ||

ବାସ୍ତବ ଜୀବନେ ତୁମେ ମୋ ନାୟକ

ଆଦର୍ଶ ତୁମେ ମୋ ବାପା

ସାହାଯ୍ୟ କରିଛ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସଦା

ନହୋଇ କେବେ ବି ଖପା ||

ଆକାଶଠୁ ବଡ ନଦୀଠୁ ବିସ୍ତାର

ତୁମପରି କେହି ନାହିଁ

ତୁମ ପାଦତଳେ କୋଟି ଯେ ପ୍ରଣାମ

ପୂଜୁଥିବି ନୀତି ମୁହିଁ ||

ସବୁ ଜନମରେ ତୁମରି କୋଳରେ

ଜନମ ଲଭିବା ପାଇଁ

ଗୁହାରି କରୁଛି ଆହେ ମହାବାହୁ

ବିନତି ଘେନିବ ସାଇଁ ||

-