ନୟାନ୍ତ

ବୋଲରେ ନଥାଏ ବୋଲି ଭାରୀ

ବାଧେ ତା ଦୁଷ୍ଟାମୀର ଭାଷା,

ତାକୁ ମନେଇବାକୁ ଯାଇ ଚିରକାଳ

ଯେତେ ସବୁ ଜଟିଳ ଅଙ୍କ କଷା ।

ସେ କିନ୍ତୁ ବେଧଡକ ଚଲେଇଥାଏ

ନିଜ ସଇରେ ଜୀବନର ଫର୍ଦ୍ଦ,

ସରେନା କେବେ ବି ତା ଇସ୍ତାହାର

ନୂଆ ନୂଆ ପୃଷ୍ଠାର ନୂଆ ଦସ୍ତାବିଜ।

ସେ ତ ଆବୋରି ବସିଥାଏ ସାରାଟା ସତ୍ତାକୁ

ତାକୁ ଛାଡି ସୁଖ ଅବା କାହିଁ

ନୟାନ୍ତ କରୁଛି ପଛେ ବରାବର ଦୁଃଖରେ

"ମନ"କୁ ଭୁଲି ଜୀବନର ସଂଜ୍ଞା ବି ତ ନାହିଁ।