ଜହର

ଜହର ବି ବେଳେ ବେଳେ

ଜୀବନ ବଞ୍ଚାଏ,

ଅମୃତକୁ କାହିଁକି ଖୋଜୁଛ ?

ଅମୃତ ଯେ ବିକାହୁଏ

ଭେଜାଲ୍ ବଜାରେ,

ସହରଟା ଅସତ୍ୟ,ଜାଣିଛ !

ସତ୍ୟର ସହରେ ଆଜି

ହେଉଛି ନିଲାମ୍,

ଗାନ୍ଧୀବାଦ,ନିଷ୍ଠା ମଣିଷର ।

ରାଷ୍ଟ୍ର ଶାନ୍ତି,ରାମଧୁନ୍

ଲଜ୍ଜିତ,ଲାଂଛିତ

ମୃତାହତ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ଜାତିର ।

ଜହର ଯେ ସବୁବେଳେ

ମୃତ୍ୟୁର କାରଣ,

ଏହି ସତ୍ୟ ନୁହେଁ ଚିରନ୍ତନ ।

ଦେବ ଦେବ ମହାଦେବ

ଜହର ଆକଣ୍ଠି,

ରକ୍ଷିଥିଲେ ସମ୍ଭ୍ରାନ୍ତ ସୃଜନ ।

ବିଜ୍ଞାନ ବିଜ୍ଞ ଜହର

ଶିଳ୍ପ ସ୍ୱରୂପରେ,

କରୁନି କି ବିଶ୍ୱ ପ୍ରଦୂଷଣ ?

ଛାଡି କି ପାରୁଛ ତାକୁ

ଭୁଲି କି ପାରୁଛ,

ଅଙ୍ଗାଙ୍ଗୀ ଜଡିତ ପ୍ରତିକ୍ଷଣ ।

ସୁଖାଦ୍ୟରେ ମିଶେ ଯେବେ

ଜ୍ୱଳନ୍ତ ଜହର

ପ୍ରତିକାର ରହିଛି ତହିଁର ।

କର୍ଣ ମନ୍ତ୍ର ଜହରର

ନାହିଁ ପ୍ରତିକାର

ପ୍ରତିକ୍ଷଣେ ଦୁର୍ଦ୍ଧାନ୍ତ ଗରଳ ।

ଡର ଯେବେ ଜହରକୁ

ଦୂର କରିଦିଅ

ଭୟାଭୟ ମନର ଜହର ।

ବିନିମୟେ ଲାଭ ହେବ

ଅମୃତ ବନ୍ଧୁତା

ଜୀବନର ସ୍ବର୍ଣ୍ଣାଭ ଭାସ୍ବର ।