ହାଏରେ ମୋ’ ପାୱାର ଚଷମା -୧୦

କାର୍ତ୍ତିକ ମାସର ଶୀତ କାକର,

ଭିଡ଼ ପୁଣି ସେଇ ଡଙ୍ଗା ତୁଠର,

ପୁରୁଷ କେହି ତ ଦିଶନ୍ତି ନାହିଁ,

ମାଇପି ଗହଳି ପୁନେଇଁ ପାଇଁ ।

ସାଲଟିଏ ଦେହେ ହୋଇ ସେ ଘୋଡ଼ି,

ପିନ୍ଧି ଆସିଛନ୍ତି ଓଡ଼ିଆ ଶାଢୀ,

ଖୁସିରେ ଭାସାଉ ଅଛନ୍ତି ଡଙ୍ଗା,

ଝୁଲି ଚାଲଇ କଦଳୀ ବାହୁଙ୍ଗା ।

କ୍ଷୀଣ ଆଲୁଅରେ ସବୁରି ମୁହଁ,

ଦିଶେ ଏକା ଭଳି ନାହିଁ ସନ୍ଦେହ,

ସାହିର ସେଇ ତ ରୂପା ମାଉସୀ,

ପଥର ଉପରେ ବସିଛି ଆସି ।

ଗୋରା ସେଇ ଦେହ, ପାଟ ସେ ନେଳି,

ମଥାରେ ସିନ୍ଦୁର, ଅଳତା ନାଲି,

“ସକାଳୁ ଆସିଛ ମାଉସୀ ମୋର,

ଘେନ ହେ ମାଉସୀ ମୋର ଜୁହାର” ।

ହଇରେ ବେହିଆ ନାହିଁ ତୋ ଆଖି,

ସକାଳ ପହରୁ ସୁନ୍ଦରୀ ଦେଖି,

ଆଗ ପଛ ତୁ ନ କରି ବିଚାର,

ଜାଣି ନାହୁଁ କି ରେ ବୋହୁ ସେ ମୋର।

ବୁଢାଟିଏ ହେଇ କହୁ ମାଉସୀ,

କାହୁଁ ମୋ’ କବଳୁ ଯିବୁରେ ଖସି,

ମାଇପିଏ ସବୁ ଆସ ସହଳ,

ଭାଙ୍ଗି ଦିଅ ଏଇ ବୁଢାର ଗେଲ ।

ମୁନ୍ନା ମହାପାତ୍ର, ଗୁଣପୁର