ମୋ ଗାଁ

ମୋ ଗାଁ 

ଏଇ ଦେଖ ! ଯେଉଁ ଲମ୍ବି ଯାଇଛି 

ଶଗଡ ସରି ଦଣ୍ଡା ଦାଢେ ଦାଢେ 

ଠିକ ତା ଶେଷ ମୁଣ୍ଡରେ 

ଯେଉଁ ବୁଢା ବରଗଛ ମଶାଣୀକୁ ଲାଗି 

ସେଇଠୁ ଆରମ୍ଭ 

ମୋ ଗାଁର ମାହୋଲ । 

 

ତା' ଆଗକୁ ଦେଖିବ ଖଜୁରୀ ଗଛର ବୁଦା 

ତା' ଉପରେ ମାଡି ବସିଥିବ 

ଅନାବନା ଅରମା ଲଟା, ତଳେ ଭଙ୍ଗାକାଚର ଗଦା 

ପିଶାଚୁଣୀର ଭଙ୍ଗା ପଣାହାଣ୍ଡି 

ମୋ ଗାଁ ଅନ୍ତୁଡି ବୁଦାରେ 

ଯେଉଁଠୁ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ ଆତ୍ମୀୟତା, ଭୟ 

ପୂର୍ବପୁରୁଷର ସ୍ମୃତି ସହ । 

 

ତା' ପରେ ଦେଖିବ ମୋ ଗାଁ ପୋଖରୀ;

ଯେଉଁଠି ଗାଧୋଉଥିବ ମୋ ଗାଁର କୁଆଁରୀ ମେଳି ହୋଇ,

କେଉଁ ରଜାପୁଅର ସୁନ୍ଦର କଳ୍ପନାରେ,  

ବାଣ୍ଟି କୁଣ୍ଟି ହସ, ଥଟ୍ଟାରେ ମଜାରେ 

କେତେ ଟାହି ଟାପରାରେ । 

 

ଆର ତୁଠରେ ଥିବେ ପୁରୁଖା ମୁରବୀ;

ଚାଲିଥିବ କେତେ ଆଲୋଚନା, ପର୍ଜ୍ୟାଲୋଚନା 

ଧାନ କ୍ଷେତରୁ ଯୁଦ୍ଧକ୍ଷେତ୍ର ଯାଏ । 

 

ସେଇ ପୋଖରୀକୁ ଲାଗି 

ଦେଖିବ ବୁଢା ଅଶ୍ଵତଥ ଗଛ 

ତା' ତଳେ ବସିଛି  ମୋ ଗାଁର ତ୍ରାଣକର୍ତ୍ତା,

ଗାଦି ମହାପୁର;

ସେଇ ଦରଭଙ୍ଗା ନୂଆଣିଆ ମଣ୍ଡେଇର ତଳେ 

ଟେକି ଦେଇ ଆଶ୍ରିର୍ବାଦର ହାତ 

ଯେମିତି ସେମିତି ବସିଛି 

ପିଢି ସରି ପିଢି 

କେଜାଣି କେଉଁ ସୃଷ୍ଟିର ଆଦ୍ୟକାଳୁ । 

 

ମୋ ଗୋସେଇଁର ଘରଠାରୁ 

ଲମ୍ବିଯାଇଥିବ ଦାଣ୍ଡି ଦାଣ୍ଡି ନୂଆଣିଆ ଚାଳଘର, 

ଲଗାଲଗି ହୋଇ ଓଳି ସହ ଓଳି ;

ଠିକ ଯେମିତି, 

ମୋ ଗାଁରେ ଲଗାଲଗି ସମ୍ପର୍କ 

ରକ୍ତରେ, ଚନ୍ଦ୍ରରେ, ସୂର୍ଯ୍ୟରେ । 

 

ସେଇଠି ପରଖିବ ଆତ୍ମୀୟତା ,

ସମ୍ପତ୍ତିର ତୁଚ୍ଛପଣ;

ଯାହାକୁ କେବେ କିଣି ପାରିବନି  

ମୁଠା ମୁଠା ଟଙ୍କା ବଦଳରେ 

ତମ ସହରରେ । 

 

ଏବେ କିନ୍ତୁ ବଦଳୁଛି ଗାଁ 

ଯେଉଁଠି ଆତ୍ମୀୟତା 

ବୋଧେ ପଡିଯାଏ ଫିକା   

ସମ୍ପର୍କ ଉପରେ ମାଡି ମାଡି ବସେ 

ସ୍ଵାର୍ଥ ଆଉ ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାର 

ଭଣ ଭଣ ଟଙ୍କା ଗନ୍ଧରେ 

ଲିଭି ଲିଭି ଆସେ ନିଜପଣ ସମ୍ପର୍କରେ ,

ଠିକ କେବେଠୁ ଲିଭିଯାଇଥିବା 

ପାଦଚଲା ଶଗଡ ସରି ପରି । 

  

ଶାରଦା ପ୍ରସାଦ ପରିଡା

ଅଧ୍ୟାପକ, ମେକାନିକାଲ ଇଂଜିନିୟରିଗଂ,

କୋଣାର୍କ ବିଜ୍ଞାନ ଏବଂ ବୈଷୟିକ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟ , ଖୋର୍ଦ୍ଧା