ଉଡାଣ

କାମନାର ହଳାହଳ ବିଷ ପିଇ

ସାଜିଛି ମୁଁ ନିର୍ବାଣର ନୀଳକଣ୍ଠ ,

ତଥାପି ମୋ ଅଭ୍ୟନ୍ତରେ

ଅନ୍ତ ନ ଥିବା ଅନ୍ତରରେ

ଅପ୍ରର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ସାଗରର ଶୋଷ ।

କାହିଁକି ଉଜାଡିଥାନ୍ତି -

ଉପଭୋଗ୍ୟ ଉଲ୍ଲାସର

ଉଦ୍ଭାସିତ ଜୀବନ ମଧ୍ୟାହ୍ନ

ଅୟସର ମୁଗ୍ଧ ଫୁଲବନ ,

ଉଦବିଗ୍ନ ରେ କାଟିଥାନ୍ତି

ମୋ ଦିନ ---

ଫେନ୍ ନିଭ ଉତ୍ତାଳ ଯୌବନ !!

ମୋ ଆଖିରେ ମେଞ୍ଚାଏ ସ୍ବପ୍ନ

ସୀମାହୀନ ଆକାଶର

ଉଦ୍ଦୀପିତ ତାରାପୁଞ୍ଜ

ଅନାକାଂକ୍ଷିତ ଅନନ୍ତ ଉଡାଣ ,

ଲକ୍ଷ୍ୟ ହୀନ ଚଲାପଥେ ମୋର

ଅସମାହିତ ଆଗ୍ନେୟର

କ୍ଷିପ୍ର ଉଦଗୀରଣ ।।

ମୁଁ କି ' ମୋ ପ୍ରେମକୁ ବଂଧା ଦେଇ

ଫେରିଥାନ୍ତି ଶ୍ରମଣର ପର୍ଣ୍ଣକୁଟୀରରୁ

ବ୍ୟଥାତୁର ବିମର୍ଷିତ

ନିଃସ୍ବ ଏକ ବିଧୁର ଜୀବନ !!

କାମନାର ବିନାଶରେ

ଦୁଃଖ ଘୁଞ୍ଚି ପାରେ

ଉଇଁ ପାରେ ନିର୍ବାଣର ସୂର୍ଯ୍ୟ

ସେ ନିର୍ବାଣ ଲୋଡା ନାହିଁ ମୋର

ହୋଇଥାଉ ଯେତେ ଆକାଂକ୍ଷିତ ,

ଉଡାଣ ମୋ କାମନାର ବ୍ୟାପ୍ତି

ବୈରାଗ୍ୟ ମୋ ଛାତି ତଳ ପାପ ।।

ଭକ୍ତ ଚରଣ ମଲ୍ଲ

ନେମ୍ବରା, କେନ୍ଦ୍ରାପଡା