ସ୍ମୃତି ଏକ ରୂପା ଜହ୍ନ-୪

ଯେତେବେଳେ

ତମେ ମନ ପଡ,ବହୁତ ମନେ ପଡ,

ତମ କଥା ଭାବି ଭାବି ,

କଟେ ,ଦିନ ଆଊ ରାତି,

ମନର କୋହ ହାତ ମୁଠାରେ ଧରି

ଯେତେବେଳ ଦେଖେ ସ୍ବପ୍ନ,

ସ୍ଵପ୍ଣରେ ତମେ ଥରେ ହସି ଦିଅ

ମୋ ଓଠରୁ ବି ଝରି ପଡ଼େ ଚେନାଏ ହସ,

ଭାବି ବି ପାରେନି ମୁଁ ହସୁଛି କି ? କାନ୍ଦୁଛି,

ମନର ନିଭୃତକୋଣରେ ,

ଜାଳି ଦିଏ ଦୀପଟିଏ

ପୁଣି ବୁଝାଇ ଦିଏ

କିଏ ? ସେ ତୁମେ,

କିଏ ? ଅବା ମୁଁ ତୁମର,

ତମ ସହ ନ ମିଶିବା ଆଗରୁ

ତ ! ଏମିତି ମୁଁ ନ ଥିଲି କେବେ,

ବୋଧେ ଏ ଭଲ ପାଇବାର

ଲୁଚକାଳି ଖେଳ

କେତେବେଳେ ତୁମେ ନାହଁ ତ,

ଆଉ କେତେବେଳେ ମୁଁ ନ ଥାଏ ,

ଦୂର ଦେଶେ ତମେ ଛାଡି ଗଲା ପରେ

ନା ସହଜରେ ମିଳୁଛି ଜୀବନ

ନା ସହଜରେ ମୃତ୍ୟୁ

କେତେଦିନ ଚାଲିଥିବ

ଖେଳ ଏମିତି କୁହ ! ତ !

ବଞ୍ଚିବାକୁ ତ ଦିଅ ମତେ

ବାକି ଥିବା ଜୀବନ ତୁମ ସହ ,

ସ୍ମୃତି ତମେ କଣ ନୁହଁ ଏକ ରୂପା ଜହ୍ନ ।

ରାମ ପ୍ରସାଦ ବିଶୋଇ ।

ତା-୧୮-୦୫-୧୬

ରାତ୍ର-୧-୨୮ ମିନିଟ,

ରାୟଗଡ଼ା ।