ବୋଉ- ଏକ ଚେତନା

ଅପାଠୋଇ ଥିଲୁ ପଛେ ବୋଉ ମୋପାଇଁ ତୁ ମହାଗୁରୁ,

ସଂସ୍କାରର ଆଦ୍ୟ ଶିକ୍ଷା ଗୁରୁଜନ ଭକ୍ତି ଲଭିଛି ତୋଠାରୁ ।

ଭଲ ପାଇବାର କଳା ଭରିଥିଲୁ ଦୁଃଖୀ ରଂକୀ ଯେତେ,

ତୋ ଦୁଆରୁ ଖାଲି ହାତେ କେହି ଫେରେ ନାହିଁ ଅଳପ ବହୁତେ ।

ଭୋକିଲା ପେଟରେ ତୁତ ଶିଖାଇଛୁ ଅନ୍ନ ଦାନ ମାନ,

'ନମଃ ଗଣେଶ ବିଘ୍ନେଶ' ପୁଷ୍ପାଞ୍ଜଳି ତୋର ଅବଦାନ ।

ଫେରିବା ଡେରି ହେଲେ ତୁ ଯାଉ ମୋର ସ୍କୁଲ ଫେରା ବାଟେ,

ମତେ ଭୋକ ନଲାଗୁଣୁ ତୋ ପେଟକୁ ଚାଉଁକିନା କାଟେ ।

ମୋ ଦେହ ବାଧକି ଗଲେ ତୋ ଆଖିକୁ ଆସେ ନାହିଁ ନିଦ,

ମତେ ସାପ କାମୁଡିବା ଆଗୁ ତୁ ନିଜେ ବଳି ଯାଉ ଗଦ ।

ନିଜ ସୁଖ ଭାବିନାହୁଁ କେବେ ମୋ ପାଇଁ ସଦା ତତପର,

'ବାବୁରେ ତୁ ପଢ଼ିଲେ ଜାଣିବୁ' ଏହା ଥିଲା ତୋ ମନ୍ତ୍ର ସାର ।

ସବୁ ଘଟେ ଅଛନ୍ତି ଈଶ୍ୱର ଏହି ମନ୍ତ୍ର ତୋହଠାରୁ ଶୁଣା,

ତୋ ସଂସ୍କାର ପାଇ ଆଜି ମୁହିଁ ସମାଜରେ ଜଣକରେ ଗଣା ।

ତିନି ବର୍ଷ ଶଯ୍ୟାଶାୟୀ ହୋଇ ମାଟିଘଟ ମୋହ ତୁ ଛାଡିଲୁ,

ଅଠର ଡିସେମ୍ବର ସତରରେ ଇହଲୀଳା ତୋର ସାଂଗ କଲୁ ।

ବକୁଳ ଅମାବାସ୍ୟା ଗତେ ପ୍ରତିପଦ ତିଥି ସୋମବାର,

ଓଁକାର ଚିହ୍ନ ଏକାଦଶୀରେ ଲକ୍ଷଣ କି ମୋକ୍ଷ ପ୍ରାପ୍ତିର !

ତୋ ଅବର୍ତ୍ତମାନରେ ଜନ୍ମ ସ୍ଥାନ ଆମ ଲାଗୁନାହିଁ ଘର,

ନୀରବେ ନୀରତେ ଢାଳୁଛି ନୀର ବୋଉଲୋ ତୁ (ପାରୁ ଯଦି) ମତେ କ୍ଷମା କର ।