କର୍ମ ହିଁ ଧର୍ମ

ଏ ସଂସାର 

କାହାପାଇଁ ଖେଳଘର ତ 

କାହା ପାଇଁ ଅମୃତର ପାରାବାର 

କିଏ ପୁଣି ଗାଉଅଛି 

ଜୀବନର ଜୟଗାନ ,

ବଞ୍ଚିବାକୁ ଅହରହ କରୁଅଛି 

ଜୀବନ ସଂଗ୍ରାମ ।

କ'ଣ ଅଟେ ଚିରନ୍ତନ ସତ୍ୟ

କିଏ ସେ ଈଶ୍ୱର

ସ୍ଥାବରୁ ଜଙ୍ଗମ ଯାଏ

ସୃଷ୍ଟିର ଆରମ୍ଭ କାଳରୁ ଏଯାବତ୍

ଖୋଜି ଖୋଜି

ସମସ୍ତେ ପାଗଳ ।

ଶାସ୍ତ୍ର କହେ ସାର୍ଥକ ଜୀବନ ପାଇଁ

କାମ୍ୟ ଅଟେ

ଧର୍ମ,ଅର୍ଥ,କାମ ଏବଂ ମୋକ୍ଷ ।

ମହାଜନ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ପଥ ମଧ୍ୟ

ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ, ସରଳ ସୁଗମ

 ଏବଂ ଲକ୍ଷ୍ୟ ପରୀକ୍ଷିତ ।

କେହି ଚାହିଁ ଦେଲେ ଯଦି

ମୋକ୍ଷର ଶିଢୀ ଲମ୍ବି ଆସନ୍ତା

ପାଦ ତଳକୁ, ତେବେ ନଥାନ୍ତା

ସଂସାରରେ ଏତେ 

କର୍ମର ଜଞ୍ଜାଳ, ବର୍ଣ୍ଣବୋଧ ପାଠ

କି ଆଶ୍ରମ ବ୍ୟବସ୍ଥା ।

ମଝି ନଈରେ ନିଜେ ବୁଡି ମରିବା

ତ ଘୋର ପାପ,

ଆପଣା ଉପରେ ନିର୍ଭରଶୀଳ

ସ୍ତ୍ରୀ,ଅବୋଧ ଶିଶୁ , ବୃଦ୍ଧ ମାତାପିତା

କିମ୍ବା ଅନ୍ୟ କାହାକୁ ଦୁଃଖ ଶୋକ

ସାଗରେ ବୁଡାଇ ମାରିବା

କେବଳ କାପୁରୁଷପଣ

ପାପ ହିଁ ଜଘନ୍ୟ ।

ଯିଏ ଯେତେ ମୁଣ୍ଡାଇଛି

ଆପଣା ଖୁସି ରେ

ଉତ୍ତର ଦାୟିତ୍ଵ ପାଳିବାଟା

କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଅବଶ୍ୟ ।

ଅତଏବ ମାନ୍ୟବର ସୁଧୀଜନ,

ସଂସାରରେ ଲୋଡା 

ଯୁକ୍ତି ମୂଳ,ଦିଶା ଯୁକ୍ତ

ବ୍ୟବହାର ଏବଂ ଆତ୍ମସମ୍ମାନର ଯୋଗ୍ୟ

ବୃତ୍ତିଗତ ଶିକ୍ଷା ।

ଈଶ୍ୱର କରନ୍ତୁ ଦୟା,

ସଦବୁଦ୍ଧି ହେଉ ଉଦୟ,

ଧର୍ମ, ଶିକ୍ଷା ସଂସ୍କାର ନାମରେ

ନ ଚାଲୁ ମୁକ୍ତ ବଜାର

ସୁଆଦିଆ କଦଳୀର ଚଖା,

ସୁସଭ୍ୟ ସମାଜେ ବନ୍ଦ ହେଉ

ଯେତେକ ଭେଳିକି

ଅନ୍ଧ ହାତୀ ଦେଖା ।

ସବିନୟ ପ୍ରଣାମ କରୁଛି

ଭୁଲ୍ ଥିଲେ ଦେବ କ୍ଷମା

ବଞ୍ଚିଥିଲେ କଥାବାର୍ତ୍ତା

ପୁଣି ହେବ ଦେଖା ।