ମହା ତୀର୍ଥ

ତୁମରି ପ୍ରଣୟ ମୋ' ପାଇଁ ସାଜିଛି

ମିଠା ଜହରର

ଖୋଲା ଫରୁଆ ।

ସଙ୍ଗିନୀ ନାମରେ କାହିଁକି ପ୍ରଣୟୀ

କଳଙ୍କ ବୋଳୁଛ

ସାରା ଦୁନିଆଁ ।

ତୁମରି କୋଳକୁ ମହା ତୀର୍ଥ ଭାବି

ଭୁଲି ଯାଇଥିଲି

ମାଆର କୋଳ ।

ମାଆକୁ ନିନ୍ଦିଲି ଅଭିଶପ୍ତ ହେଲି

ଜାଣି ବି ପିଇଲି

ମଧୁ ଗରଳ ।

ମାନୁଛି ପ୍ରଣୟୀ ସୁନ୍ଦରୀ ମୃଣ୍ମୟୀ

ସଂସାର ଭିତରେ

ସୁଖ ପୀୟୂଷ ।

ତଥାପି ତା'ପାଇଁ ମାଆକୁ ହରାଇ

କିଏ କି ହୋଇଛି

ସୁଖୀ ପୁରୁଷ !

ଶୁଣ ଗୋ ପ୍ରଣୟୀ ବଧୁ,ଭାବମୟୀ !

ବାଢି ଦେଉଛି ମୋ'

ମନର କଥା ।

ତୁମରି ଆସନ ତୁମ ପାଇଁ ସଦା,

ତୁମ ଅଳଙ୍କାର

ନୁହେଁ ଅନ୍ୟଥା ।

ମହା ତୀର୍ଥ ମୋର ମାଆର ଶ୍ରୀ କୋଳ

ତୁମ କୋଳ ମୋ'ର

ପୁଣ୍ୟ ନିଆରା ।

ସରଗର ସୁଖ ମାଆର ଶ୍ରୀ ମୁଖ,

ତୁମରି ହୃଦୟ

ଗଙ୍ଗା ପସରା ।