ପୀୟୂଷ ଦାନ

ଜହ୍ନ ଉଙ୍କି ହୁଏ ମଗନ ଏବେ ଗଡିନି ସଞ୍ଜ

ସୂରୁଯ ଛାଡିନି ଗଗନ ଚୁମି ପ୍ରେୟସୀ କଞ୍ଜ ।

ଶୁଭିନି ବିହଗ କାକଳି କେତେ କିମିଆ ଖଞ୍ଜ

ଦିବସେ ସତାର ଆକଳି କିବା ମାନସ ଭଞ୍ଜ ।

ଅବୟବ ଯାଏ ଶିହରି ଦଳ ଦେବି କି ମେଲି

ଆତପ ପରଶି ବିହରି କେତେ କରୁଛ କେଳି ।

ପୀୟୂଷ ମଧୁର ବରଷି ଯେବେ ଆସିବ ଖେଳି

ଗୁପତେ ପୀରତି ପରଷି ଦେବି ସଙ୍ଗତ ମେଳି ।

ଚାଳିଲାଣି ମନ୍ଦ ଚାମର ମାରେ ଶୀତଳ ବାଆ

ହୁଅନ୍ତେ ମିଳନ ଆମର ଲେଖିଯିବ ଗୋ ନାଆଁ ।

ସାରିଲାଣି କ୍ଷେତ କର୍ଷଣ ଚାଷୀ ଫେରୁଛି ଗାଆଁ

ଆନତେ ଆବେଗ ବର୍ଷଣ କରି କହୁଛ ଥାଆ ।

ପାଇଲେ ତୁମର ସରାଗ ଏ ଯେ ଅବୁଝା ମନ

ତକ୍ଷଣେ ଖେଳିବ ପରାଗ ସତେ କରୁଛି ପଣ ।

ଛୁଅନ୍ତେ ଜୋଛନା ଧବଳ ମୋର ପରାଣ ଧନ

ଆଶ୍ଳେଷି ନେବ କି ପ୍ରବଳ ଚୁମି ଆସନ୍ତେ ସନ୍ନ ।

ଉଠୁଥିବ ନିଶା ଗରଜି ତୁମେ ଥିବ ମୋ ପାଶେ

ସକଳ ଚେତନା ବରଜି ଫନ୍ଦି ଯିବି ଗୋ ଫାଶେ ।

ସରସୀ କୋଳରେ ବହନ ଦେଖ ମହକି ବାସେ

କେତେ ଆଉ ହେବ ସହନ ଆସ ରସିବା ରାସେ ।

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ଆମ ପୀରତି କବି କରିବେ ଗାନ

ମରତେ ରଖ ହେ କୀରତି ଦେଇ ରଜତ ମାନ ।

ଅସ୍ତାଚଳ ହେଲେ ଅରୁଣ ଆଉ ଅଛି କେ ଆନ

ବିଲୋକି ବିନତି କରୁଣ କର ପୀୟୂଷ ଦାନ ।

ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା