କଳିଯୁଗ ସାବିତ୍ରୀ

ସ୍ୱାମୀଙ୍କୁ କହିଲେ ସାବିତ୍ରୀ

କହୁଛି ଶୁଣ ମୋର ପତି ।

ସାବିତ୍ରୀ ବ୍ରତ ଯେ ଆସିଲା

ମନଟା ଖୁସିରେ ନାଚିଲା ।

କରିବି ଓଷା ତୁମ ପାଇଁ

ଆସିବ ଦାମୀ ଶାଢ଼ୀ ନେଇ ।

ଅତର ମେହେନ୍ଦି କିଣିବ

ସିନ୍ଦୁର ଅଳତା ଆଣିବ ।

ଆଣିବ ଫଳରୁ ପ୍ରଚୁର

ଡାଳିମ୍ବ ଆପେଲ ଅଙ୍ଗୁର ।

କେମିତି ଉପାସ ଭୋକରେ

ଲଢ଼ିବି ଯମର ସାଥିରେ ।

ଖାଇ ପିଇ ସୁସ୍ଥ ହୋଇ

ମାଗିବି ବର ତୁମ ପାଇଁ ।

କିଏ ସେ ହେବ ମୋ ଗୋଲାମ

ତୁମକୁ ନେଇଗଲେ ଯମ ।

ତୁମେ ଗଲେ ପର କରି

କାହୁଁ ମିଳିବ ତୁମ ପରି ।

ତୁମେ ଯେ ମୋର ସତ୍ୟବାନ

ସାଜିଛ ମୋର ପ୍ରାଣଧନ ।

ତୁମରି ଶୁଭ ମୁ ମାନସୀ

ଉବାସରେ ଥିବି ବସି ।

ବଢିବ ତୁମରି ଆୟୁଷ

ମିଳିବ ପ୍ରୀତିର ପରଶ ।

ଯଦି ନରଖିବ ମୋର ମନ

କରିବି ମୁ ଯେ ଅଭିମାନ ।

କରିବି ତୁମ ପରେ କୋପ

ଦେଖିବ ଅନ୍ୟ ଏକ ରୂପ।

ଏକଥା ଶୁଣି ସତ୍ୟବାନ

ବହିଲା ଝାଳ ଗମ ଗମ୍ ।

ପଡ଼ିଲା ମାସର ମଝିରେ

ପଇସା ନାହିଁତ ପାଖରେ ।

ଯଦିବା କିଛି ନଆଣିବେ

ଘରଣୀ ତାଙ୍କୁ ଧିକରିବେ ।

ରାଗରେ ପଡ଼ିଯିବେ ନାଲି

ମୁହଁଟା ଯିବ ତାଙ୍କ ଫୁଲି ।

ଭାବି ସେ ଘରଣୀର କୋପ

ବଢ଼ିଲା ତାଙ୍କ ରକ୍ତଚାପ ।

କଳିର ଏ ସାବିତ୍ରୀ ଉବାଚ

ଏଠାରୁ କରୁଅଛି ଶେଷ ।

ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ନାଥ

ସୁନ୍ଦରପୁର,ଉତ୍ତରକୂଳ ହାଟ୍,ପ୍ରୀତିପୁର,ଯାଜପୁରପ