ଜୀବନ ଗୀତା-୩୭୦

ଜୀବନର ବର୍ଣ୍ଣବୋଧ

ଯେତେ ମୁଁ ଲେଖିଲି ପଢିଲି

ସେତେସେତେ ଅବୋଧ୍ୟ ସେ

ବୁଦ୍ଧି ର ବାହାରେ ବୁଝିଲି ॥୦॥

ମନ କାମନାରେ କଳପ ବଟରେ

ଅଭିଳାଷ ସୂତା ବାଂଧି

ଧ୍ୟାନ ଧାରଣାରେ ବସିଛି ମନ୍ଦିରେ

ଆଖିକୁ ମୋହର ମୁଦି

ବିଚିତ୍ର ଜୀବନ ବଡ ବେଇମାନ

ଭୁଲି ହୋଇଯାଏ ସବୁ

ଯେତେ ମୁଁ ତାହାକୁ ଘୋଷିଲି ॥୧॥

ଛପନ ପଉଟି ମିଳଇ କେଉଁଠି

କେଉଁଠି ନମିଳେ ଖୁଦ

କପାଳ କାହାର ଅତୀବ ସୁନ୍ଦର

କାହାର ନିହାତି ମନ୍ଦ

ଅଙ୍ଗେନିଭା କଥା ଜୀବନର ବ୍ୟଥା

ସହିସହି ସିନା ଶେଷେ

ଅସଲ ଜୀବନ ଭେଟିଲି ॥୨॥