ଆକର୍ଷଣ ବନାମ ଅତ୍ମୀୟତା

ଆକର୍ଷଣ ଆଉ

ଅତ୍ମୀୟତା ନେଇ

ବିତର୍କ ଆଣେ ଏ ମନ ।

ଆଙ୍ଗିକ ରୂପରେ

ଯଦିଓ ସମାନ

ଆତ୍ମିକରେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ।

ଆକର୍ଷଣ ଦେହେ

କାମନା କୁହୁଳେ

ସଂକ୍ଷିପ୍ତ ତା'ରି ଆୟୁଷ ।

କ୍ଷଣକରେ ଆସେ

ଆସି ଚାଲି ଯାଏ

ଦିଏ ଘାତ, ଦିଏ କ୍ଳେଶ ।

କପଟ ଛଳନା

ମିଛ,ପ୍ରବଂଚନା

ଆକର୍ଷଣ ପ୍ରିୟ ସାଥି ।

କାର୍ଯ୍ୟ ଘେନା ପ୍ରୀତି

ସଂକୀର୍ଣ୍ଣତା, ସ୍ୱାର୍ଥୀ

ତାଆରି ନିର୍ମମ ନୀତି ।

ଅତ୍ମୀୟତା ମନ

ପ୍ରାଣର ବନ୍ଧନ

ହୃଦୟର ଗଭୀରତା ।

ଜଣକ ଆଖିରୁ

ଲୁହ ଧାର ଦିଏ

ଅନ୍ୟ ଆଖିରେ ସିକ୍ତତା ।

ଅତ୍ମୀୟତା ପୁଣ୍ୟ

ଆତ୍ମାରୁ ଆତ୍ମାରେ

ଆତ୍ମୀୟର ଗୀତି ଗାଏ ।

ନିଜ ପାଇଁ ନୁହେଁ

ଆତ୍ମୀୟର ପାଇଁ

ସୁଖ ଶାନ୍ତି ବାଣ୍ଟିଥାଏ ।

ଅତ୍ମୀୟତା ସ୍ଥୁଳ

ନିବିଡ଼ ବନ୍ଧନ

ମମତା ତାଆରି ମୂଳ ।

ଆକର୍ଷଣ ସୂକ୍ଷ୍ମ

ସଂକୀର୍ଣ୍ଣ ଅବର୍ଣ୍ଣ

ହେବ କାହୁଁ ତା'ରି ତୁଳ !

ବନ୍ଧନ ହିଁ ସତ୍ୟ

ସମ୍ପର୍କ ହିଁ ସତ୍ୟ

ଧ୍ରୁବ ସତ୍ୟ ଅତ୍ମୀୟତା ।

ଆତ୍ମାରେ ଆତ୍ମାରେ

ଆକର୍ଷଣ ନୁହେଁ,

ପବିତ୍ର ପ୍ରେମର ବାର୍ତ୍ତା ।

ସେ ପ୍ରେମରେ ଥାଏ

ମଣିଷ ପଣିଆ

ନ ଥାଏ ସୂକ୍ଷ୍ମ କାମନା ।

କାମନା ତ ଆସେ

ଆସି ଚାଲିଯାଏ

ସମ୍ପର୍କ କେବେ ତୁଟେ ନା ।

ଆକର୍ଷଣ ଆସେ,

ଆସି ଚାଲିଯାଏ

ଅତ୍ମୀୟତା ଚିରନ୍ତନ ।

ଚିରସ୍ଥାୟୀ ପ୍ରୀତି

ଦୁର୍ଲଭ ସମ୍ପତ୍ତି

ଶୁଦ୍ଧ ଶାଶ୍ୱତ ବନ୍ଧନ ।