ସାରଥୀ

ମୁହୂର୍ତ୍ତ ପରେ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ବିତେ ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ

ଯୁଦ୍ଧର ଦୁନ୍ଦୁଭି ବାଜି ଉଠେ କାହା ଵିପକ୍ଷରେ?

ସମର କ୍ଷେତ୍ରରେ ଏକେଲା ସଂଗ୍ରାମ ;

ସାରଥୀ ବିହୀନ ରଥ,

ମାଡିଚାଲେ ଆଗକୁ ଆଗକୁ ବିନା ପ୍ରତ୍ୟାଶାରେ l

ସେତ ସୈନ୍ୟ -ଅନେକ ଆଶାୟୀ ପ୍ରାଣର ହୁଙ୍କାର ଦିଏ,

ଚୁରମାର କରେ ଶତ୍ରୁର ଆସର l

ତା' ଆଖିର ବନ୍ଦ ପତା ତଳେ

ସୋରିଷ କ୍ଷେତର ଉଛୁଳା ଜୀବନ l

ସୀମିତ ପୃଥ୍ୱୀର ପଟ୍ଟ ଚିତ୍ରରେ,

ଲହଡି ମାରେ ହାଲକା ଆକାଶ l

କୋମଳ ଘାସ ଗାଲିଚାରେ କାହାର ପାଉଁଜି ଶବ୍ଦ?

ଅନ୍ତରୀକ୍ଷ ଚିରି ଝରିଆସେ ଚୁନା ଚୁନା ତାରା ଫୁଲ,

ସେ ଶୋଇପଡେ ସ୍ୱପ୍ନର ଶାନ୍ତ କୋଳରେ l

ସକାଳ ଆଲୁଅ ଯେବେ ତାକୁ ଛୁଇଁଯାଏ,

ସ୍ଵପ୍ଣହେଜି ଲମ୍ଫ ଦିଏ ସେ ,

ଝୁଂକିପଡେ ନିଜକୁ ଆଡେଇ ଗୋଟାଇ ଦେବାପାଇଁ ଅନ୍ୟର ସମୟ l

ମଝି ଦରିଆର ନଉକା ପରି,

ସେ ଭାସିଯାଏ ଲଙ୍ଘିବାକୁ ଅମାପ ସାଗର l ..

ସ୍ଥିର, ଢେଉ ମୁକ୍ତ ସୌର୍ଯ୍ୟ ଉପୁଜାଏ

ଶତ୍ରୁର ଅସ୍ତି, ପଂଜାରେ କମ୍ପନ l

ଅକୁହା ବେଦନା ଯେତେ,

ଏକାକାର ହୁଏ ସବୁ ମସ୍ତିସ୍କ ପୂର୍ଜlରେ l

ଶକ୍ତି ହୋଇ ବହିଯାଏ ଦେଶଭକ୍ତି ର ସ୍ରୋତରେ l

କ୍ଲାନ୍ତ କେବେ ଯଦି ହୁଏ ତା ତନୁ ଅବା ମନ,

କର୍ତ୍ତବ୍ୟର ଇସାରାରେ ଘୁଷୁରି ଯାଏ କିଛି ବାଟ,

ଦାୟିତ୍ୱର ଲାଠି ସାହାରlରେ l

ନିଜେ ନିଜର ସାରଥୀ ସାଜି,

ନିଏ ଅସୀମ ବଜ୍ର ଶପଥ ମାଟି ପାଇଁ ଭୁଲିଯିବାକୁ ନିଜକୁ ଚିରଦିନ l

ଲେଖା - ତୃପ୍ତି ସାହୁ, କନିକା ରୋଡ, କଟକ