ଭକ୍ତ ପଦରଜ

ଆର୍ତ୍ତନାଦ କରି   ଡାକ ଦେଲା କରୀ

ଘୋରଜଳେ ଯେବେ ଡୁବେ

ଊର୍ଦ୍ଧ୍ବେ ତୋଳି କର ବୋଲେ ରକ୍ଷା କର

ଅକାଳେ ବିପତ୍ତି ଲଭେ

ଗ୍ରାହ ନିଏ ଟାଣି    ଆହେ ଚକ୍ରପାଣି

ଶୁଣିବ ନାହିଁ କି ତୁମ୍ଭେ

ତା'ର ଗର୍ଜନରେ  ଲକ୍ଷେ ଯୋଜନରେ

ଲକ୍ଷ୍ମୀନାହା ପଦ୍ମନାଭେ

ତତ୍କାଳେ ସତେ କି ଶୁଭେ 

ଗରୁଡେ ସୁମରି     ଭକତେ ତୁମରି

ସାହା ହେଲ ଅବିଳମ୍ବେ ।

ଚଳାଇଲ ଚକ୍ର      ନାଶିବାକୁ ନକ୍ର

ଧରିଥିଲା ବୋଲି ପାଦ

ଉଦ୍ଧାରିଲ ବୋଲି   ପଦ୍ମ ଏକ ତୋଳି

କରୀ କରେ ଧନ୍ୟବାଦ

ଗଜେନ୍ଦ୍ରକୁ ରଖି     ଭାବକୁ ପରଖି

ଫେଡାଇଲ ଅବସାଦ

ବିଷ୍ଣୁଯାନେ ବସି    ଗ୍ରାହ ପାଏ ହସି

ମୁକ୍ତିପଥ ପରସାଦ

କି ଲାଗି କରନ୍ତି ବାଦ

ହରି ହରି ଭଜ      ଭକ୍ତ ପଦରଜ

ହରିନିଏ ପରମାଦ ।