ଷାଠିଏ ପଉଟି

ଦିନେ ଖାଇ ଦିନେ ଉପାସ ରହୁଛି

ଭିକ ମାଗି ଯାଏ ଦିନ,

ତୁମେ ତ ଖାଉଛ ଷାଠିଏ ପଉଟି

ମୋତେ କିଛି କର ଦାନ ।

ପିଲା ଛୁଆର ଏ ଛୋଟିଆ ସଂସାରେ

ପାଇଲେ ମୁଠେ ଆହାର,

ଜଣେ ଖାଇଦେଲେ ପୁରେ ନାହିଁ ଜମା

ପେଟ ଯେ ଆଉ କାହାର ।

ଏମିତି ଜନମ ଦେଇଦେଲ ପ୍ରଭୁ

ସୁଖ ପାଇଲିନି ଦିନେ,

ରାଜ ସୁଖ ଭୋଗ କେବେ ତ ମାଗିନି

ଖୁସି ଟିକେ ଦିଅ ମନେ ।

ତୁମ ନାମ ଗାଇ ସୁଖ ନ ପାଇଲି

କାହିଁକି ଡାକିବି ଆଉ,

ପିଲା ଛୁଆ ସାଥେ ମୋତେ ନେଇଯାଅ

ସହି ପାରିବିନି ଆଉ ।।

କେ.ନିର୍ମଳ

ଭଦ୍ରକ, ବାସୁଦେବପୁର(ଜଗନ୍ନାଥି)