ଏ ଜୀବନେ

ନିର୍ମଳା ଦେବୀ

ଆଶା ବିଲୋଳ କୁସୁମ ଅୟନେ

ରତ ଥିଲି ଯେବେ ଫୁଲ ଚୟନେ

କିଏ ଚୁପି ଚୁପି ଆସେ ସେ ବେଳେ

ଆଖି ଥାପିଲା ଯେବେ ଏ ନୟନେ ॥

ସେହି ପଲକ ଆଲୋ କି ଲଗନେ

ଭୁଲୁଁ ଭୁଲୁଁ ଏ ନିଖିଳ ଭୁବନେ

କାହିଁ ମିଳାଇ ଗଲା ସେ ଝଲକେ

ଛାଇ ଲିଭାଇ ତା କେଉଁ ଗଗନେ ॥

ସେଇ ଦିନୁ ସେ ଅଦେଖା ନୟନେ

ଯେତେ ହେଜିଲି ଶୟନ ସପନେ

ସେ’ କି ସତ ଅବା ମିଛ ସହିରେ

ସମାଧାନ ନ ହେଲା ଏ ଜୀବନେ ॥

ସମାପ୍ତ