ଯୁଗ୍ମ କବିତା

...୧...

ଏହି ଉପାୟଟି କର

ଏତେ ଚିନ୍ତାଗ୍ରସ୍ତ ନ ହୁଅ ଗୋ ରାଣୀ

ମୋ ଦେହ ଅସୁସ୍ଥ ବୋଲି ,

କଲଣି ତ ସବୁ ଉପଚାର ମୋର

ନିଜ ଭୋକ ଶୋଷ ଭୁଲି ।

ଏଡ଼େ ସହଜରେ ଯିବନି ଏ ପୀଡ଼ା

ଅଛି ଏକ ପ୍ରତିକାର ,

ଅଚିରେ ଆରୋଗ୍ୟ ହେବି ମୁଁ ସେଥିରେ

ଏହି ଉପାୟଟି କର ।

ତୁମ ଚରଣର ରେଣୁ ଟିକେ ଆଣି

ମୋ ଶିରରେ ଦିଅ ବୋଳି ,

ସେତିକିରେ ମୁହିଁ ସୁସ୍ଥ ହୋଇଯିବି

ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ଆଗଭଳି ।

ବିନା କ୍ଳେଶରେ ମୁଁ କରିପାରିବି ଗୋ

ପୂର୍ବଭଳି ନିଜ କାର୍ଯ୍ୟ ,

ତୁମରି ମଧ୍ୟରୁ ଯେ ଦେଉଛ ଦିଅ

ସଅଳ ଯେ ପଦରଜ ।।

...୨...

ବୁଡ଼େଇବ ଆମ ଭେଳା

ଏ କି କଥା ତୁମେ କହୁଅଛ ନାଥ

ପଦ ରଜ ଦେବୁ ଶିରେ ,

ଜାଣିଶୁଣି ଘୋର ପାପ ଅରଜିବୁ

ପଡ଼ିବୁଟି ନରକରେ ।

ଏ ଅଧର୍ମ କଥା କହୁଅଛ କିଆଁ

କିବା କାର୍ଯ୍ୟେ କଲୁ ହେଳା ,

ଶରଣ ରକ୍ଷଣ ହୋଇକରି ନାଥ

ବୁଡ଼େଇବ ଆମ ଭେଳା ।

ଦୁନିଆବାସୀଙ୍କ ରୋଗ,ଦୁଃଖ, ଶୋକ

ନାଶ କରୁଅଛ ତୁମେ ,

ତୁମ ତନୁ ପୀଡ଼ା ହରିବାକୁ କିବା

ସଫଳ ହୋଇବୁ ଆମେ !

ଆଉ କିଛି ତା'ର ପ୍ରତିକାର ଥିଲେ

ବତାଇ ଦିଅନ୍ତୁ ସାଇଁ ,

ନିଶ୍ଚେ ଆମେ ସେଇ ଉପାୟ କରିବୁ

ତୁମରି ଆରୋଗ୍ୟ ପାଇଁ ।।

ବି. ନିରୁପମା

ମାମୁରିଆ, ଛେଣ୍ଡିପଦା,ଅନୁଗୋଳ ।