ତମପାଇଁ ଅବୁଝା ମନଟି

ଦୁଃଖ ମୋର ତମପାଇଁ ‐

କେତେ ଯେ ଶ୍ରାବଣୀ ସଂଜ

ଶୀତୁଆ ରାତିର ମଂଜ

ଗୋଟିଗୋଟି ବିତିଗଲା

ଜାଳି ନପାରିଲି ଯାହା

ତମପାଇଁ ପ୍ରୀତିର ସଳିତା,

ଦୁଃଖ ମୋର ସେଥିପାଇଁ

ବୁଝିବାର ଗଡିଗଲା ପରେ

ଆଉ ମୁଁ ପାରୁନି ବୁଝି

ମନତଳେ ତମଲେଖା

ଅତୀତର ରେଶମୀ କବିତା ।

ଆଉ ମୁଁ ଦେଖୁନି ଜହ୍ନ ରାତିଟିଏ ତମସାଥେ

ଭିଜିଭିଜି ଖୋଜିବାକୁ ଗରମ ନିଃଶ୍ବାସ,

ଦେଖୁନି ଗୋଟେ ବି ସ୍ବପ୍ନ

ଦୀର୍ଘ ସମୟର ଉପକୂଳେ

ମୁହୂର୍ତ୍ତର ଜୀବନଟା

ଚହଲା ପାଣିପରି ନିର୍ମଳ ଉଶ୍ବାସ ।

ଜହ୍ନର ପାଦଚଲା ଆକାଶରେ ନାହିଁ ଆଜି

ତମ ଆମ ସ୍ବପ୍ନବିଛା କୃଷ୍ଣଚୂଡା ରଂଗର ଗାଲିଚା,

ଲଂଗଳା ଧାନକ୍ଷେତେ ଅସଜଡା ଚାଲି ଚାଲୁଚାଲୁ

କାଲିପରି ମନେଅଛି ସମୟଟା କାହିଁଗଲା

ଜୀବନଟା ଆଜି ଯାହା

ସ୍ବାଦହୀନ ପାଣିଚିଆ ଲୁଣିଆ ନାଲି ଚା' ।

ପାହାଚ କେତୋଟିପାଇଁ ଅବଶିଷ୍ଟ ଚାଲିବାକୁ

ଖାଲି ଯାହା ତମ ମୁହଁ ନିତିସଂଜେ ରୁମାଲ ବୁଣୁଛି,

ଛୁଇଁବି ତମକୁ ଦିନେ ସାତତାଳ ପଙ୍କତଳେ

ତଥାପି ଦୁଃଖ ଯାହା ସବୁ ବୁଝି

ମୁହୂର୍ତ୍ତଟେ କିଛି ନ ବୁଝୁଛି !

×××